Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 317]
| |
Honderd-en-négende Psalm; voor Instrumenten. | |
Psalm CIX.1.
O God! wiens lof ik heb gezongen,
Zwyg niet, daar booze en looze tongen
Te bits na my zyn uitgestoken:
Zy hebben vals van my gesproken,
My gants omringd met haatlykheên,
Ja zonder oorzaak my bestreên.
2.
Zy staan my, voor myn' liefde, teegen;
Doch bad ik, angstig en verlégen,
Wyl zy met kwaad myn goeddoen loonden,
En haat voor myne liefde toonden.
Stel hem in 's boozen magt, daar by
Den satan aan zyn' regterzy.
| |
[pagina 318]
| |
3.
Zyn schuld werde in 't gericht bevonden;
Laat zyne béden zyn tot zonden,
Zyn' dagen weinig, daarenboven
Een ander hem zyn ampt ontrooven,
Zyn' kind'ren weezen zyn, vol rouw,
Zyn wyf eene arme weeduwvrouw.
4.
Laat zyne kind'ren alle hoeken
Doorzwerven, beed'len, nooddruft zoeken,
Van wégen hunn' verwoeste landen;
De schuldheer kome en slaa de handen
Aan 't geen hy heeft op goed geloof;
Zyn arbeid werd' der vreemden roof.
5.
Dat niemant zig aan hem weldaadig
Betoone; niemant zy genadig
Aan zyne weezen; dat zyne erven,
Uit hem gesprooten, gants verderven;
Hun naam werde uitgedelgd, veracht,
Tot in het ander naageslacht.
6.
Dat zyner vad'ren slinkse vonden,
By God gedagt, zyn moeders zonden,
Nooit uitgedelgd, voor hem beklyven,
En steets voor 's Heeren oogen blyven,
Ja dat hy hunn' gedagtenis
Op aarde uit zyn geheugboek wisf'.
| |
[pagina 319]
| |
7.
Omdat hy geen' weldaadighéden
Gedagt te doen, maar hen, die leeden,
Vervolgd heeft in elende en nooden,
Ja hertsverslaag'nen zogt te dooden;
Maar wyl hy lust had in den vloek,
Dat die hem aantreffe en bezoek'.
8.
Wyl by geen' lust had in den zeegen,
Zo zy die nooit by hem verkreegen.
Laat nu de vloek hem overdekken
Als met een kleed, en in hem trekken
Als 't killig water uit den vliet,
Als de olie in 't gebeente schiet.
9.
Laat hem de vloek ten dekkleed' blyven,
Ten gordele om zig steets te styven:
Dit zy het werkloon der partyen,
Die, God weêrstaande, ook my bestry'en,
Der geenen die, met haat belaân,
Myn' ziel kwaadspreekend teegen staan.
10.
Doch doe my wel, o Heere, Heere!
Ter liefde van uw' naam en eere:
Uw' goedheid is in goed onendig;
Verlos my, want ik ben elendig,
Nooddruftig, en myns herten grond
Is in myn innigst gants doorwond.
| |
[pagina 320]
| |
11.
Gelyk een' schaduw in haar daalen
Verdwyn ik; zwervende, in myn dwaalen,
Gelyk een springkhaan, stromp'lend heenen,
Van 't vasten; 't vlees is van myn' beenen,
Zo dat 'er 't vet is uitgeteerd:
Nog ben ik hen in smaad verkeerd.
12.
Zy schudden, als zy my aanschouwen,
Den kop. O God van myn betrouwen!
Verlos my gunstlyk; doe hen merken
Dat dit is door uw' hand en werken,
Dat gy 't gedaan hebt; laat zy my
Vervloeken, Heer! doch zeegen gy.
13.
O, laat hen toe zig op te maaken,
Maar maak ze ook met beschaamde kaaken;
Doch laat uw dienstknegt zig verblyden,
Te schande zyn die my bestryden;
Dat hen beschaamdheid overdekk',
En als tot eenen mantel strekk'.
14.
Ik zal den Heer' hooge eer bewyzen
Met lof myns monds; ik zal hem pryzen
By veelen: want hy zal den armen
Ter regterhand staan, met erbarmen,
De uithelper weezen des gevaars
Van zyne zielveroordeelaars.
|
|
