Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 285]
| |
Honderd-en-tweede Psalm; voor Instrumenten. | |
Psalm CII.1.
Wil, o Heer! myn' béde hooren;
Myn geroep kom' tot uwe ooren;
Berg voor my uw aanschyn niet;
Neig uw oor in myn verdriet
t' Mywaarts; hoor myn roepen, klaagen,
Haast, verhoor my: want myn' dagen
Zyn als rook vergaan, myn' beenen
Als een haard verbrand, verdweenen.
2.
't Hert, verdord en neêrgesmeeten
Als het gras, vergat ik te eeten;
Aan myn vlees ook kleeft het been
Door myn zugten en geween:
Dies ik een roerdomp moet schynen,
En een Steenuil der woestynen.
Ik ben nu als op de daken
't Eenzaam mosje, moê van vaaken.
| |
[pagina 286]
| |
3.
Nu partyen my onteeren,
Raazers stadig by my zweeten
Eet ik asch als brood, en pleng
In myn' dranken traangemeng,
Heer! van uw' verstoordheids wégen,
Van uw' toorn, in top gesteegen:
Wyl gy my verhieft, en wéder
In het voetzand wierpt ter needer.
4.
Als een' schaduw in haar wyken
Zyn myn' dagen aan 't bezwyken.
Ik verdor als gras op 't land;
Maar, o Heer! gy blyft in stand,
Eeuwig, leevende in gedagten
Van geslachten tot geslachten.
Gy zult opstaan met erbermen,
Over Sion u ontfermen:
5.
Want de tyd, u voorgenomen
t' Haarer gunste, is nu gekomen.
Uwe knegten hebben in
Haare steenen lust en zin,
Met haar puingruis médelyden.
Heid'nen zullen in die tyden
Vreezen voor uw' naam, o Heere!
Alle vorsten voor uwe eere.
6.
Als door God, in eer' verscheenen,
Eens herbouwd zyn Sions steenen;
Als hy eens op het gebéd
Van die gants ontbloot zyn let,
| |
[pagina 287]
| |
Dat het zy van smaad onthéven;
't Zal den naazaat zyn beschreeven;
En het volk, hiernaa te baaren,
Zal des Heeren lof verklaaren:
7.
Wyl uit 's hémels heilighéden
Door den Heere op aard' beneeden
Zal aanschouwd zyn, en gehoord
Der gevang'nen klagt; om voort
Doodverweez'nen los te maaken;
Opdat elk met eerespraaken
's Heeren naam in Sion noeme,
In Jeruzalem hem roeme;
8.
Als de volk'ren, t' zaam vergaderd,
Koningkryken zyn genaderd,
Om den Heer ten dienst te staan.
Hy deed myne kragt vergaan,
Heeft ze op weg verdrukt, verslaagen;
Hy verkortte myne dagen:
Neem my, Heer! niet weg in 't midden
Myner dagen, was myn bidden.
9.
Van geslachts geslachten waaren,
Zyn en blyven uwe jaaren;
Voormaals hebt gy de aard' gegrond;
En de hémelen in 't rond
Zyn het werk van uwe handen,
't Welk vergaan zal en verbranden:
Wyl gy zult uw' stand behouden,
Zy gelyk een kleed verouden,
| |
[pagina 288]
| |
10.
Zy door u veranderd weezen,
Als gewaad, niet als voor deezen,
Gy, doch steets dezelve, zal
Eind'loos zyn uw jaarental.
Uwer vroome knegten zoonen
Zullen veilig by u woonen,
En hun zaad zal voor uwe oogen
Vast bevestigd blyven mogen.
|
|
