Davids psalmen
(1733)–Jan van Belle–
Auteursrechtvrij
[pagina 270]
| |
Vyf-en-négentigste PSALM; voor Instrumenten. | |
[pagina 271]
| |
Psalm. XCV.1.
Komt, laat ons bly' gezang den Heer',
Den rotssteen van ons heil en eer'
Ons lofgejuich zyn aangebooden;
Laat onze Psalmen opgaan tot
Den hoogsten Heer', den grootsten God,
Den opperkoning aller Goden;
2.
Tot hem die, met onmeetb're hand,
Des aardryks dieptens overspant,
Tot die bezitter is van 't hooge
Der bergen, van de woeste zeen:
Hy maakte deeze, hy alleen
Zyn handen vormden ook het drooge.
3.
Komt, laat ons, neêrgebukt, tot hem
Opheffen onze béde en stem,
Voor God neêrknielen, die ons 't léven
Gegeeven heeft, ons toebereid:
Wy zyn het volk, door hem geweid,
De schaapen, door zyn' hand gedreeven.
4.
Hoort gy zyn' stem nu, word niet weêr
Verhard van hert, gelyk weleer
Te Meriba, en in de dagen
Van Massa in de woesteny,
Daar ik verzogt, beproefd wierd by
Uw' vaders, die myn werk ook zagen.
| |
[pagina 272]
| |
5.
'k Heb veertig jaar by dit geslacht
In moeite en hertzeer doorgebragt,
En sprak: dit volk heeft dwaalens lusten;
Het kent myn' wégen niet; waardoor
Ik in ontsteeken toorne zwoor:
Zo 't in zal gaan by my te rusten!
|
|
