Winterloof. Late gedichten 1884-1887

[p. 141]

Verwelkt, verdort gij, schoone bloem.

Verwelkt, verdort gij, schoone Bloem,

Gij roem

der hoven?

Heft gij, verdoofd van gloor en glans,

Uw bladerkrans

Niet meer naar boven?

Is 't dat u zon of regen schort,

En wordt

onthouden?

Of wel doorknaagt een worm uw hart?

Doet stille smart

U dus verouden?

O Droef gezicht, waar Schoonheid kwijnt,

Verdwijnt,

moet sterven!

Het hart verdraagt het denkbeeld niet,
De weelde, die de aanschouwing biedt,

Voor goed te derven.

1887.