Winterloof. Late gedichten 1884-1887

[p. 125]

Bij een beeltenis.

Maal deze niet, of maal haar met dien lach,
Dien glimlach, die haar schoonheid is, haar ziel.
Hij zag haar niet, die zonder dien haar zag;
Hij krijgt haar lief, wien die te beurte viel.
Die zonneschijn-alleen brengt aan den dag,
Wat zedigheid aan uwen blik onthiel;
Al wat haar goeds en liefs door 't harte gaat
Straalt, in dien glans, van 't anders koud gelaat.

1887.