Winterloof. Late gedichten 1884-1887

[p. 62]

Twee levensbeschouwingen.

De vroegere.

Voor God en Naasten leven,

En naar volmaking staan;

Ziedaar op 's levens baan

De taak u voorgeschreven,

Den eisch aan u gedaan.

Gij vaardt die dankbaar aan,

Schoon vrees en heilig beven

U om het harte slaan.

De neigingen weerstreven;
Maar, 't oog tot God geheven,
En door zijn Geest gedreven,

Zwak stervling! zal het gaan.

1886.

De nieuwste.

Te leven om te leven,

Te strijden om 't bestaan,

Ziedaar wat ons voortaan

Als doel voor 't oog moet zweven,

En - niet ter harte gaan,

De rest is droom of waan.

Waar die zijn opgeheven,

Daar vangt de wijsheid aan....

Ja! - Mits de mensch, gedreven
Door wat ont-menschten schreven,
Naar 't voorschrift hem gegeven,

Den mensch heeft uitgedaan.