Het dagboek van de student Nicolaas Beets, 1833-1836

Leiden, maandag 21 maart 1836

Leiden Maandag 21 Maart.

Derde, groote Buitengewone Vergadering der Rederijkerskamer voor Uiterlijke Welsprekendheid.⁹⁹³ 's Avons te zeven uren in de Stadsgehoorzaal. Genoodigden van beide geslachten.

Op 250 uitnoodigingen (kaartjes) meer dan 200 personen verschenen. Dames van alle de gedistingueerde familiën. Twaalf professoren: Van der Palm, Clarisse, Kist, Jan van der Hoeven, Van Breda, Cock,⁹⁹⁴ Van Assen, Reinwardt, Broers,⁹⁹⁵ Van der Boon Mesch, Siegenbeek, Van der Chijs.

De dames van Alphen, van Reede, Stadnitski, Gevers, van Gorkum (alle) Hubrechts,⁹⁹⁶ Pestel,⁹⁹⁷ van Heukelum,⁹⁹⁸ enz. enz.

Ook mijn Vader tegenwoordig, rayonneerende van genoegen. Ook Heye .

Als voorzitter open ik de vergadering niet zonder gunstig effect met de volgende woorden:

Mijne Heeren,⁹⁹⁹

Walter Scott verhaalt ons van een afgeleefden Bard,¹⁰⁰⁰ die na een langen en

993 Beschreven in ‘De Rederijkerskamer voor Uiterlijke Welsprekendheid’ in Studentenleven van Klikspaan. Een kort verslag in Minerva 1836, Mengelwerk, p. 217. Zie ook: Van Rijn, Beets, deel II, pp. 75-76.

994 Henricus Cock (1794-1866). Hoogleraar in de Rechtsgeleerdheid 1825-1864.

995 Jacobus Broers (1795-1847). Hoogleraar in de Geneeskunde 1826-1847.

996 Sophia Maria Henriette de Veer (1786-1874), echtgenote van Paul François Hubrecht (1778-1846) en één of meer van hun dochters: Margaretha Hermina Ferdinanda (1811-1897), Hermina Anna Petronella (1812-1840) en Paulina Cornelia Sophia (1817-1838). De familie Hubrecht was in Leiden zeer bekend en behoorde tot de gegoede burgerij; Beets zal zich vergist hebben toen hij schreef: Hubrechts.

997 Charlotte Christiana van Pestel (1760-1843), dochter van Friedrich Wilhelm von Pestel (1724-1805), hoogleraar in de Rechtsgeleerdheid 1763-1795; 1803-1805.

998 Anne Hillegonda Luzac (1788-1869), echtgenote van Jan van Heukelom (1784-1847) en de moeder van de student Jan van Heukelom, met één of meer van haar ongehuwde dochters: Stephanie Louise (1810-1883), Suzette Françoise (1815-1881), Emilie Cornelie (1817-1884) en Johanna Hillegonda (1820-1854).

999 B: ‘[Zie Klikspaan’.

1000 B: ‘Lay of the Last Minstrel. Introduction’.
The Lay of the Last Minstrel (1805), het eerste oorspronkelijke werk van Scott, is een gedicht in zes canto's. Beets beschouwde het als een der meest geslaagde dichtwerken; zie: Verscheidenheden meest op Letterkundig Gebied, Haarlem 1867, deel III, p. 115.

[p. 240]

60. Invitatiebiljet (21 maart 1836).

[p. 241]

61. De Stadsgehoorzaal aan de Breestraat te Leiden, links van de Franse kerk, omstreeks 1870.

[p. 242]

vermoeienden tocht, in een herbergzaam kasteel vriendelijk ontvangen en verkwikt, in de benedenzaal, temidden zijner minderen, knapen en lijfeigenen [?] van de Slotvoogdes zich op zijne kunst beroemt, en eindelijk der Burchtvrouw aan laat zeggen, dat hij bereid is haar eene proeve van zijn talent te doen hooren.

Maar toen de Oude, na bekomen verlof, de hooge zaal optrad en de hertooglijke Gebiedster daar gezeteld zag, omringd van hare Edelvrouwen; toen hij hare en aller oogen op zich zag gevestigd, alle ooren wachtende op zijne stem, toen ontzonk hem de moed en de trots, en bijna wenschte hij inwendig dat men zijn aanbod afgeslagen, hem niet toegelaten hadde.

Het gaat ons als den grijzaard. Met niet weinig vermetelheid hebben wij het gewaagd hier eene schare te verzamelen van wat Leiden achtbaarst, geleerdst, beschaafdst, edelst, en schoonst bijeenbrengen kan, maar die schare vóor ons te zien verschrikt en bestraft onze koenheid en bijna berouwt ons het waagstuk.

De Schotsche Zanger, op zijn harp nedergebogen, gevoelde de minderheid zijner afgeleefde krachten, vergeleken bij wat er hier van werd geëischt, vergeleken bij wat zij vroeger vermocht hadden. Wij verwijten ons onze jeugd en onze onervarenheid; wij gevoelen het geheeld gewicht der overtuiging dat wij er nog ver van af zijn iets te leveren der kunst waardig die wij beoefenen, of het gehoor waarmede wij vereerd zijn.

Doch de vriendelijke welwillendheid der Burchtvrouw bemoedigde den Zanger. Hij kon het haar aanzien dat zij eene toegevende hoorderes zou zijn, want hij las op haar gelaat dat zij genegen was behagen te scheppen ook in de minste zijner pogingen. Dit herstelde hem van zijne huivering en versterkt hief hij aan.

En indien wij niet op onszelven, maar op uwe toegevendheid vertrouwen, zult gij ons even geduldig aanhooren?...

In die hoop open ik de Vergadering.¹⁰⁰¹

De recieten waren de volgende:

Molewater	Bianca van Barbier^1002
Beets	De Meineed van Withuys .^1003
Volck ^1004	De Verjongenskuur van Staring ^1005
	(Pauze.)
Beynen	Een stuk uit het Beleg van Corinthe v. V. Lennep naar Byron

1001 De tekst van deze toespraak bleef bewaard in Beets' hand: UBL Ltk Beets vrl. nr. 35. Aldaar ook de woorden waarmee hij de vergadering besloot: ‘Ik sluit den Vergadering der Rederijkerskamer voor uiterlijke Welsprekendheid, U allen, die dezelve hebt bijgewoond met 'n diep gevoel van verplichting bedanken voor de eer uw[er] tegenwoordigheid, uwer aandacht, en u[w] geduld.’

1002 ‘Bianca’, in: A. Barbier, Il Pianto, Paris 1833, 2e dr., pp. 107-123.

1003 C.G. Withuys, ‘De Meinëed’, in: Nederlandsche Muzen-Almanak 1828, pp. 162-185.

1004 B: ‘[C.J. Volck. Jur.’.
Zie noot 138.

1005 A.C.W. Staring, ‘De Verjongingscuur’, in: Nederlandsche Muzen-Almanak 1826, pp. 137-143.

[p. 243]

	(De tent van Alp was op het strand enz.)^1006
Kneppelhout	Fantômes, van Victor Hugo.^1007

Viotta was zoo goed de voordracht van dit stuk met improviso piano-accompagnement te ondersteunen en te doorvlechten.

Alles liep uitmuntend af. Nafeest bij Gewin, en daarna op de Societeit waar een 20-tal jongelui ons met gejuich ontving en toasten toebracht.

1006 Byron, The Siege of Corinth (1816). Van Lenneps vertaling Het Beleg van Corinthe verscheen in 1831 te Amsterdam; de regel ‘De tent van Alp was op het strand-’ aldaar p. 18.

1007 ‘Fantômes’ werd gepubliceerd in: Victor Hugo, Les Orientales (1829). Zie: Oeuvres Poétiques I, pp. 666-671.