Nog eens najaarsbladen. Gemengde gedichten, 1880-1884

[p. 9]

Morgenstond.

Buiten.

Wees vroolijk! 't Is geworden dag;

De zon is opgekomen.

Het leeuwriklied, de kwartelslag

Wordt reeds van ver vernomen;

De wazige ochtendmist trekt op;
De dauwdrop hangt aan blad en knop;
Een luchtig windje schudt den top

Der frisch ontwaakte boomen.

Gij rijst, treedt uit, van ongeduld
Naar 't wachtende genot vervuld,

En vreest te laat te komen.

Binnen.

Wees vroolijk! Hoor! De dag vangt aan

Voor straten, stegen, kaaien.

Reeds doet eens bakkers schorre haan

Een poging om te kraaien;

De buurt ontwaakt; uw wekker luidt;
De melkboer schelt; een spoortrein fluit;
Een vrachtkar dreunt; een handkar kruit;
Uw dienstmaagd klopt de matten uit;

[p. 10]

 

Haar bezem grist; haar glazenspuit

 

Komt trommlen op uw vensterruit....

 

Gij hoort dit alles, maar besluit

 

U nog eens om te draaien.

 

En schoon 't geweten zegt: ‘Ontwaak!

 

Vroeg opstaan is een schoone zaak!’

 

Gij toont daarvoor in 't minst geen smaak,

 

Maar antwoordt met vernieuwde vaak,

 

En weet het wel te paaien.

1880.