Najaarsbladen. Gemengde gedichten, 1874-1880

[p. 111]

Aan L.R. Beynen, te Leiden mijn Contubernaal.
Op zijn Veertigjarig feest.

Voor veertig jaar mijn Tentgenoot

In 't kamp der Wetenschaps-recruten,

En sinds dien tijd tot op dees dag

Een trouwe vriend van 't echte slag,

Wiens ooren dikwijls moesten tuten,

Wanneer, in zijn afwezigheid,

In kleiner of in grooter kringen,

Zijn lof door mij werd uitgebreid,

Waar niemand had op af te dingen,

En dien ik thans op dezen dag,

Als Jubilaris groeten mag!

Wat zou mijn mond u zeggen mogen,

Dat gij niet altijd wist en steeds

Gelezen hebt in 't hart van Beets,

En nu moogt lezen in zijn oogen?

God, die ons Vrienden heeft gemaakt,

En Broeders worden deed uit vrinden,

Als 't samenwonen werd gestaakt

Om elk zijn weg en werk te vinden;

Hij, die u thans de rust verleent,

Mij mooglijk nog een weinig jaren

[p. 112]

 

Aan 't werk houdt, zoo hij 't dienstig meent,

 

Zoo lang dit bloed ons vloeit door de aren,

 

Houde ons in éénen geest vereend!

 

En komt de dood ons d'adem rooven,

 

Mijn Laurens Reinhart! Wel, daar zij

 

Een plaatsje dan voor u en mij

 

In 't Contubernium hierboven!

Scheveningen,

11 Sept. 1878.

[p. 113]

 

‘'k Ben dwaas geweest,’ herhaalt gij duizendmalen,

 

Maar 't let u nooit uw dwaasheen te herhalen.

 

Zeg eenmaal: ‘'k Heb gezondigd; 'k voel mijn schuld!’

 

Zoo weet ik dat gij wijzer worden zult.

Ik zal 't bewondren, wil 't verheffen,

Indien 't natuurlijk tot mij komt;

Maar 't is onmooglijk mij te treffen

Met wat gij uitgalmt, snort en bromt.