Madelieven

[p. 132]

Veldbloem en kasbloem.

De bloemekens langs de wegen,

Die ken ik meest allen bij naam;

Zij lachen mij vriendelijk tegen,

Zij groeten mij al te zaam.

De bloemen achter de ramen,

Omdat ik haar namen niet weet,

Die schijnen zich mijner te schamen,

En momplen: ‘Die domme poëet!’

Uw dienaar, preutsche prinsessen!

Gij zijt schoon, zijt bevallig, vol vuur;

Maar gij eischt nog al vijven en zessen,

En verkoopt uwe gunsten wat duur.

[p. 133]

 

Pronkziek volkje uit Japan en Bengalen!

 

Dingt om prijzen van zilver en goud.

 

Ik wil ook u mijn hulde betalen;

 

Maar mijn hart, o, mijn hart laat gij koud. -

 

 

 

Goedendag, Madeliefje! Gouddropje!

 

Eerenprijsje, zoo zedig en zacht!

 

Zeg eens gauw: sliept gij zoet in uw knopje,

 

En wat weer of gij heden verwacht?

 

 

 

‘Goeden morgen! Wij sliepen als rozen;

 

En het weer wordt van daag vast heel mooi.

 

'k Heb een plaatsje aan uw knoopsgat gekozen,

 

Waar ik, stervend, mijn bladertjes strooi.’