Korenbloemen

[p. 128]

Eenvoud.

Wat elk behaagt op d' eersten blik

En aantrekt op den duur,

Is Eenvoud warsch van kwik en strik,

Is Eenvoud en Natuur.

De Schoonheid spot met elk sieraad,

De Waarheid evenzeer,

Zoo 't eerbaar hart het reeds versmaadt,

Het vrome des te meer.

De wareld heeft haar mommery

Zoo noodig als haar geld:

Een reine ziel is vrank en vrij,

En treedt in 't open veld;

[p. 129]

 

En laat zich tot den bodem zien,

 

Gerust en zonder schrik,

 

Maar let op onbescheiden liên,

 

En weert ze met een blik.

 

 

 

Haar valt de zegen Gods ten deel,

 

Dat 's alles wat zy vraagt,

 

En voorts bekreunt zy zich niet veel

 

Wien ze al of niet behaagt.

 

 

 

Toch rust op haar, met stille vreugd

 

En zachten liefdegloed,

 

Het oog van ouderdom en jeugd,

 

Die 't Schoon vereert in 't Goed'.