Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 241]

6 Januari 1900. Aan mijn vrouw.

't Laatste jaar der Eeuw ving aan;

Zesmaal twalef van haar jaren
Zijn u over 't hoofd gevaren

En in lief en leed vergaan.

Veertig jaar verbond ons de Echt,

Immer nauwer, vaster, teerder -

Slake God dien band niet eerder

Dan hij mij ter ruste legt!

'k Ben u dertien jaar vooruit.

Die u voorging in het leven,
Wenscht het óók te doen in 't sneven;

'k Weet wat dit voor U beduidt;

Maar gij zult mij, naar ik gis,

Toch zoo héel lang niet beweenen;

Spoedig zal ons God hereenen

Waar geen nieuwe scheiding is.

Nu is 't Hierzijn ons nog zoet;

God doet léven; God geeft krachten:
Boven bidden en gedachten

Deed hij; doet hij; God is goed!

Wel dan, laat ons stil en zacht -

Wil zijn liefde ook dit gehengen -

Samen de eeuw ten einde brengen,

Die, God lof! ons samenbracht.