Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Verveling.

Verveling! 'k Heb u nooit gekend;

Moet ik u kennen leeren?

Tijd kwam ik levenslang te kort;
Nu 't Levenslang nog langer wordt,

Kan 'k wel wat tijds ontberen.

[p. 176]

 

Ach, hem, die voor lectuur en schrift

 

Van andren af moet hangen,

 

Grijpt soms dat geeuwend monster aan,

 

Daar hij, om aan zijn klauw te ontgaan,

 

Niet weet wat aan te vangen.

 

 

 

Gebreken zijn aan d' ouden dag

 

(En velerlei) verbonden,

 

Maar wat ik meest betreuren moet

 

Is geen gebrek, is overvloed -

 

Van ongebruikte stonden.

 

 

 

Juli 1896. Bij toenemende gezichtsverduistering.