Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Tot den alwetende.

Verbeurd, verbeurd, steeds weer verbeurd

Het deel zoo mild mij toegemeten!

Wat menschenhart mij 't waardig keurt:

Verbeurd! verbeurd!

Zegt mijn geweten.

Beschaamd, beschaamd, geheel beschaamd

Voor U, die in mijn hart kunt lezen!

Door wien ook goed of wijs genaamd,

Voor U beschaamd,

In 't innigst wezen.

Bewaar, bewaar, bewaar me, o Heer!

Den ootmoed tot mijn jongste stonde.

Geen droom van gaven, deugd of eer!

Voor U, o Heer!

Ben 'k niet dan zonde.

Oudejaarsdag 1893.