Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

[p. 132]

Napraten.

't Zijn opgevangen tonen, al

Wat gij ons tuit in de ooren;

Ik weet al wat ik hooren zal,

Eer gij 't mij géeft te hooren:

En dikwijls als ik met u spreek,

Hoe onbeschaamd het schijne,

Daar neemt gij 't met een slinkschen streek

Eenvoudig uit het mijne.