Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Overbloeide bloem.

Nog niet verwelkt, maar overbloeid

En tot verwelken nijgend,

Van schittren en van lof vermoeid,

Verbeidt ge uwe ure zwijgend.

Wat baatte u verder zon of dauw?
Uw kleur verschoot, uw hart is flauw;

De steel naar de aard gebogen,

Ziet gij uw graf voor oogen.

[p. 123]

 

Wat nood, indien in d'eigen grond

 

Gevallen, niet verloren,

 

De rijpe zaadkorn ingang vond,

 

Waaruit gij wordt herboren;

 

Herboren weer en wederom,

 

Met d'eigen gloed die in u glom,

 

En jaar- na jaargetijden

 

Zich in uw geur verblijden?

 

 

 

1892.