Gedichten. Nog eens winterloof en Dennenaalden

Spreuken xiv: 10.

Het hart kent zijn eigen bittere droefheid; en een vreemde zal zich met deszelfs blijdschap niet vermengen.

Ook die het best u kent en 't innigst lieft, weet nooit,

Nooit meer dan half, waarom

Die zucht u uit den boezem klom,

Die traandrup in uw oogen glom,

Uw mond dien glimlach plooit.

Ontleend.