Gedichten. Deel 3

In schoonmaakstijd.

De man, die op den schoonmaak knort,

Heeft geen verstand, mevrouwen!

Hij doet uw schoonste deugd te kort;

Wat deed hij ooit te trouwen?

Voor mij, 'k vergrijp mij nooit zoo grof,
Maar zing uw lof.

Omringd van stof,

En denk het vol te houen.

Uw netheid doet ons tweemaal 's jaars

Ter baaierd wederkeeren;

Al dunt dit haar bewonderaars,

Ik blijf uw moed vereeren

‘Tohoe wabohoe,’ hebt geduld!
Eer drie paar weken zijn vervuld,
Zie dan eens wat gij zeggen zult,

En wat u deert, mijnheeren!

Dan zien wij, na 't verwoedst geklop,

Uit wolken stofs en stroomen

Van golvend vecht en schuimend sop,

[p. 347]

 

Onze oude wereld weder op-

 

En boven water komen.

 

't Is alles helder als een glas;

 

Een frissche geur van kalk en was

 

Wordt overal vernomen.

 

 

 

En wat verscheurd is - is verscheurd,

 

Wat weggevaagd - gevlogen,

 

Wat afgekeurd is - afgekeurd,

 

Aan aller blik onttogen.

 

't Vernieuwde... (Val niet! Deze mat

 

Is wel wat glad....)

 

Zal uw geluk en iet of wat

 

De nieuwjaarsschuld verhoogen.