Gedichten. Deel 3

Bij haar graf.

‘Mijn sieraad en mijn eere,

Mijn grootste schat op aard,

Een gave van den Heere,

[p. 165]

 

Zijn groote goedheid waard,

 

Een onwaardeerbre zegen,

 

Een hulp, een troost, een vreugd:

 

Dat waart gij op mijn wegen,

 

Gij, huisvrouw van mijn jeugd.’¹⁾

 

 

 

Thans, zijt gij van mijn zijde

 

Zoo droevig afgescheurd,

 

Och, weet gij, wat ik lijde,

 

En hoe mijn boezem treurt?

 

Gij moogt in de armen zinken

 

Van Hem, die eeuwig leeft:

 

Zou ik den kelk niet drinken,

 

Dien mij de Vader geeft?

 

 

 

Mijn kindren, lieve Zonen,

 

Vlucht tot dien Vader heen!

 

Hij zal zich Vader toonen

 

Aan u en mij meteen.

 

Hij zal, in deze smarte,

 

Uw vader en zijn kroost

 

Vertroosten aan zijn harte,

 

Gelijk een Moeder troost.

 

13 Mei 1856.

1) Zie bl. 19.