Gedichten. Deel 4

Lof der vrouwen.

Le donne antique hanno mirabil cose
Fatto nell' arme e nelle sacre muse; etc.

Orl. Fur. XX. 1. 2. 3.

De vrouwen hebben oulings groote dingen

Bestaan op 't oorlogsveld, in 't muzenkoor.

Haar schoon bedrijf zien wij een glans omringen,

Die schittren mag de gansche wereld door.

Camilla en Harpalice verdringen,

Om de eerepalm, elkaar in 't heldenspoor;

[p. 199]

 

Corinne en Saffo, groote geesten boven

 

Veel mans! niets zal uw luister ooit verdooven.

 

 

 

De vrouwen blonken schittrend t' allertijd

 

In iedre kunst daar zij haar hart aan gaven.

 

Elk, die een uur in 't oud geschiedboek slijt,

 

Ziet overal haar faam en grootheid staven,

 

Scheen 't anders in een later eeuw, 't verwijt

 

Treff' slechts de blinden voor haar geest en gaven.

 

't Was domheid bij de schrijvers, of misschien

 

Jaloerschheid, die maar liever niet wou zien.

 

 

 

Maar wie ontveinst zich dat, in onze dagen,

 

Zooveel verdienste in eedle vrouwen blinkt,

 

Dat ieder volgende eeuwkring zal gewagen

 

Van namen, nu geboekt met gulden inkt?

 

Vergeefs, vergeefs, zoo booze tongen knagen

 

Aan 't geen verrukt en tot bewondring dwingt!

 

[Schwartze! uw penseel, Toussaint! uw zwaneveder

 

Richt u een eerzuil op - wie werpt die neder?]