Gedichten. Deel 4

Minuutwijzer.

Met zestig afgepaste schreden,

Doorloopt de wijzer op de plaat

Den cirkel, dien hij nooit verlaat -

Dan is ons weer een uur ontgleden,

Gelijk de luide hamerslag

Op 't klokmetaal ons melden mag.

[p. 70]

 

Hoe snel, hoe schielijk is 't vervlogen

 

Voor die genoot; maar voor die bang

 

Verbeidde of leed, wat duurde 't lang!

 

Wat stelt de wijzer ook voor oogen?

 

Den tijd? Een denkbeeld is 't alleen;

 

Genot en smart zijn werklijkheen.

 

 

 

Het is niet met een maat van uren,

 

Maar met de maat van lief en leed,

 

Dat elk van ons dat leven meet,

 

Dat wij verslinden of - verduren

 

En elke dag is lang of kort

 

Naar dat wat ondervonden wordt.