Gedichten. Deel 4

Gulden bruidspaar.

Vijftig jaar vereend,

Lief en leed gedragen;

Dikwijls veel geweend,

Zonder veel te klagen;

Dikwijls veel gesmaakt

Van des Heeren goedheid;

Over 't hart gewaakt

Bij 't genot dier zoetheid;
En bij bittre togen

Ook den troost gekend.

Die zich uit den Hoogen

Tot de harten wendt.

De Echtgenoot nog krachtig

En vol levensmoed;

Schoon nabij de tachtig

Nog vol geest en gloed;

't Vrouwtje wel wat zwakker,

Maar, hoe slecht gesteld,

[p. 42]

 

Levendig en wakker

 

Waar het liefde geldt,

 

Liefde voor haar gade,

 

Liefde voor haar kroost,

 

Dat zij Gods genade

 

Opdraagt onverpoosd.

 

‘Blijft nog wat verbonden,

 

Wordt nog lang gespaard!’

 

Roepen hart en monden,

 

‘Want gij zijt het waard!’

 

Maar Gij buigt ootmoedig

 

't Hoofd, en schikt u stil

 

(Koom hij spade of spoedig)

 

Naar des Heeren wil.