Gedichten. Deel 4

Aan wie de schuld?

De naam ‘kinderen der zon’ is voor

de bloemen wel dichterlijk, maar niet
geheel onjuist.
Het groene kleed der aarde.

In het Album der Nat. 1874.

‘Wel dichterlijk, maar niet onjuist’. Verneemt
Gij 't dichters? Juistheid is u vreemd!
U, die slechts dichters zijt door juist te wezen;
Door met één juisten trek 't geheel als voor
Den geest te voeren en ons hart en oor
Te treffen door den juisten toon, gerezen
Uit de echte snaar ter juister plaats gedrukt;
Die, als gij ons betoovert en verrukt,
Ons niet verblindt door ijdlen schijn of logen,
Maar, zelfs door uw verdichtingen, onze oogen
Onthaalt op waarheid, die Gij zien leert, die de ziel
Erkent, wanneer, door u, er 't juiste licht op viel! -

Dat 's uwe schuld, doemwaarde poëtasteren,
Die verzen schrijft tot aller dichtren smart,
Geen dichters-oog bezit, geen dichters-hart,
Geen zaken kent, en in de taal verwart!
Gij doet de poëzie door prozaschrijvren lasteren,
Wier brein geen wetenschap, geen helder oordeel mist,
En slechts in 't wezen van de dichtkunst zich vergist.