| |
| |
| |
Van de gedichten de eerste regels alphabetisch.
|
Bladz. |
Aanbidt de kracht en 't ruw geweld |
249. |
Aan God uw leven |
166. |
Aanvaard, waar God ze geeft, geluk enz. |
222. |
Aanvaard wat God u oplegt gansch en gaar |
121. |
Ach, welk een weefsel, Heer! zijn mijn gebeden |
262. |
Alles begrijpen ware ook alles te vergeven’ |
56. |
Als de oogstzon op den akker brandt |
30. |
Als de os met al zijn kracht |
130. |
Als de storm is opgestoken |
237. |
Als heete zonnestralen zengen |
86. |
Als ik een neus bezat als gij |
85. |
Als ik mijn zangen tot uw oor |
103. |
Als ik omdool door de lieve streken |
93. |
Als 't oog niet vatbaar was voor 't licht |
159. |
Als 't regent daar de zon bij schijnt |
11. |
Als uw verstand |
133. |
't Al te overdadige |
19. |
Al wat gij ziet, strekt u tot ergernis |
107. |
Al wat ik heb, en ben, en kan |
115. |
Anneke, wacht u voor d'avondwind |
239. |
|
Bedorven kind zijns tijds; fransche afgod enz. |
68. |
Beeld u niet in, de waarheid te beschermen |
58. |
Begeer geen al te groote dingen |
111. |
't Begin was beter dan 't besluit |
228. |
'k Ben ‘dwaas geweest,’ herhaalt gij duizendmalen |
54. |
'k Ben driftig, maar Goddank! enz. |
131. |
‘Ben je zestig?’ Ja, ik ben 't |
17. |
'k Ben jong geweest. Ik greep van 't leven |
63. |
Beklaag hem, die alleen voor zijn gezondheid leeft |
165. |
Beleefdheid jegens luiden die men acht |
214. |
Berusten is zoo maklijk niet |
259. |
Beschimp geen machteloozen, even |
14. |
't Besluit onvoorbereid genomen |
199. |
't Bestaan van 't Roode Kruis is vast een groote zegen |
214. |
| |
| |
|
Bladz. |
Bevorder, zoo gij kunt, dat als een rozeknop |
81. |
't Beweren warmt niet, maar verkoelt |
205. |
Bijna een dichter, bijna een stilist |
211. |
Bij ruwe kracht, geweld en felle listen |
4. |
Blaf, trouwe hond! waar nood is of gevaar |
121. |
Bleekneusje moest zoo bleek niet zijn |
163. |
Brand! brand! in 't midden van den nacht |
213. |
|
Comma-Bacillen zijn ontdekt |
258. |
Conscience, honderdmaal de vriend zijns volks enz. |
111. |
|
Daal in u zelven af |
35. |
Daar is een maat in alle zaken |
165. |
Daar is iets tintligs in die oogen |
134. |
Daar is mijn groene wereld weer |
238. |
Daar is voor ouderdom noch jeugd |
214. |
Daar 's niemand wijs dan God enz. |
217. |
Daar 's over u iets heengegaan |
260. |
Daar weent een moeder haar oogen rood |
99. |
Dat ge in de zaak verschilt |
223. |
Dat gij mij liefhebt, weet ik niet |
146. |
Dat 'k mij bedroeve, of mij verbaze |
108. |
Dat Kunst Natuur haar hulp bewijst |
19. |
Dat menschen sterven, werd weleer |
16. |
Dat ooit een ezel sprak enz. |
42. |
Dat rei een zangrei zegt, een dansrei enz. |
36. |
‘Dat telt af, dat telt af’ |
148. |
Dat zelfs Homerus somtijds inslaapt enz. |
49. |
De bekers volgeschonken |
112. |
De Bergstroom door gestage regenvloeden |
200. |
De bloodaard beeft voor 't geen den held verheugt |
119. |
De dichter, die het schoone ziet |
248. |
De dichter, schoon gij 't zoudt verwachten |
226. |
De dichters hebben kwaad gedaan |
66. |
De dommekracht in zeedlijke belangen |
51. |
De doodsklok luidt |
267. |
De Dood verzoent. Dat we allen sterflijk zijn |
132. |
De eene dienst is de andre waard |
246. |
De eene een bruintje, de andere een blondje |
61. |
De eoolsche harp ruischt in den nacht, |
241. |
Dees treurwilg blijft nog groen en weet |
170. |
De fakkels gaan van hand tot hand |
257. |
De God, door wien wij leven |
108. |
De godsdienst leeft met God enz. |
226. |
De grijsaard, die een beeldschoon aangezicht |
232. |
De heldre ruit, waar gij door henenziet |
206. |
De hoop door bange vrees bestreden |
94. |
De huwlijkstempel werd betreden |
97. |
| |
| |
|
Bladz. |
De jonge Man op eenmaal weggenomen |
144. |
De jongling, die naar Dothan toog |
208. |
De kennis, ja, maakt opgeblazen |
62. |
De Koningin! Van dag tot dag |
98. |
De krans van roos en leliekelken |
7. |
De laatste, u gaarn bewezen eer, |
234. |
De letter doodt; de geest maakt levend enz. |
67. |
De liefde blijft het beeld bewaren |
220. |
De liefde ontwaakt in 't menschlijk hart |
123. |
De man, die hier begraven werd |
39. |
De man, die zestig jaar het Heilwoord enz. |
140. |
De mannen van Homerus storten tranen |
110. |
De man is voor het goede enz. |
206. |
De meeuwen vliegen om de Bass |
104. |
De mortuis nil nisi bene |
230. |
Den Arts, die veertig jaar geleerdheidstabberd plooide |
86. |
‘De Nederlanders zijn’ enz. |
41. |
De ‘nieuwste wetenschap’ baart mij noch pijn enz. |
89. |
Den Kenmer Vries, mijn stad- en schoolgenoot |
19. |
Den Koning, onder wiens bewind |
9. |
Den kundige' Arts, in bange stonden |
49. |
Den lof der Ouden hoor ik gaarne zingen |
81. |
Den man, die veertig jaar de kruisleer enz. |
213. |
De omtuining uit, de wereld in |
173. |
De pen is machtiger dan 't zwaard |
135. |
De rechte weg is overal de kortste |
220. |
De Roem, de Roem, de ware Roem |
80. |
De Schrift tot leugenaar te maken |
34. |
De slaap, de kalme slaap |
227. |
De stervling schept zijn rol |
33. |
De strijd om 't leven riep de kunsten niet in 't leven |
241. |
De Swift ontving de gloeiende asch |
169. |
De taal schijnt me optimist enz. |
60. |
De taal van 't hart heeft menig dialect |
101. |
De toon van echten ernst is waardig |
102. |
De tijd moet ons niet altijd kort |
135. |
Deugd en geluk - indien maar beiden |
247. |
De vraag naar God wordt in uw boezem |
132. |
De vrouwen hebben oulings groote dingen |
198. |
De vrouw is voor den man, wat voor enz. |
119. |
De wereld aan te zien, welvarend nog enz. |
269. |
De wind, die door het luchtruim huilde |
157. |
De Winter, met zijn sneeuw en vorst |
265. |
De Wijsbegeerte zoekt, de Godgeleerdheid vindt |
101. |
De wijsheid, die aan d' eisch voldoet |
160. |
De zangdrift schiet wel wat te kort |
28. |
Die altijd drinkt, kan nooit iets smaken |
171. |
Die altijd drinkt, proeft niet met allen |
171. |
| |
| |
|
Bladz. |
Die invloed hebben kan en wil enz. |
135. |
Die onrecht doet, zal onrecht dragen |
222. |
Die redeneerende, onderstelt |
233. |
Die tegen 't Oosten treedt, bij rijzend zonnelicht |
261. |
Die vriendlijkheid voegt bij geen tabberd |
111. |
Die weet is kort, die zoekt is lang |
225. |
Die zegt: daar is geen eerlijk man |
217. |
‘Dit is het nieuwste nieuws, in spijt enz. |
68. |
Dit trouw gelaat bedriegt niet enz. |
133. |
Doe nooit een meisje leed enz. |
227. |
Door geen woestijn hebt gij, dus veertig jaar |
21. |
Draag niet edelsteen bij steen |
31. |
Driemaal vijf jaren |
18. |
|
Een al te groote ramp brengt vromen van hun stuk |
240. |
‘Een blik slechts’ zegt ge in valsch vertrouwen |
32. |
Een bons op 't hoofd - het brein lijdt last |
32. |
Een dilettant, maar een geleerde niet |
227. |
Een half ontgraven, half nog in 't Egyptisch zand |
225. |
Een hellend vlak gevaarlijk? Ja gewis |
67. |
Een kring van denkbeelden! Wat is 't |
109. |
Een nieuwe Wet, meer Leeraars, en meer vakken |
142. |
Een ondeel in het oog enz. |
250. |
Een parel is aan 't snoer ontzonken |
11. |
Een reis rondom de wereld enz. |
258. |
Een slimme streek helpt slechts |
246. |
Een sluier, masker, dekkleed, wat het zij |
242. |
Eens menschenhart is een nauwlettend instrument |
170. |
Een strijd van allen tegen allen |
233. |
Eens waren wij een kring van zeven |
109. |
Een toorn, hoe zwak ook, heeft wel dikwijls |
200. |
Eenvoudig zijn is niet zoo moeilijk enz. |
261. |
Een vrome ‘wandel zonder woord’ |
20. |
Een weemoedstoon trilt door den blijden groet |
262. |
Een ijver, die slechts doen wil en niet hooren |
87. |
Een ziel, verlost van zonde en dood |
127. |
Een zuiver Rijm is 't echtpaar zooals |
89. |
Een zwakke zal een sterker overmogen |
211. |
En de ongelijkbre Goedheid, wie te smeeken |
179. |
En gij, die Kind en Moeder maalt |
99. |
't En is geen rijkdom, die het doet |
46. |
|
‘Flink, flink en nog eens flink’ enz. |
58. |
|
Gansch objectief te zijn is de eisch enz. |
62. |
Gebruik uw kracht; zij zal vermeeren |
84. |
Geduld, verdraagzaamheid, toegevendheid enz. |
240. |
Geef mee, geef toe, geef op, laat los |
117. |
| |
[pagina XXIII]
[p. XXIII] | |
|
Bladz. |
Geef woorden aan uw leed, enz. |
220. |
Geen afscheidssmart, geen bang Vaarwel |
44. |
Geen blik meer naar omhoog, geen opzien enz. |
120. |
Geen nieuwe vriend vergoedt den vriend enz. |
133. |
Geen Os Sublime meer; die tijd is lang geweest |
120. |
Geen rimpels heeft uw voorhoofd nog |
100. |
Geen Schepper. 't Kwam van zelf, enz. |
157. |
Geen sterflijk mensch is te aller uur verstandig |
165. |
Gegroet, gij bleek en koud, maar zacht |
204. |
‘'t Geloof in liefde werkzaam’ enz. |
25. |
Gelooven wilt gij niet, noch dulden enz. |
142. |
't Geluk is enkelvoud; men wil enz. |
248. |
Gelukkig land, met geen Samoem bekend |
238. |
Gelijk men zegt: ik zoek, ik zocht |
132. |
Gematigd, zijt gij niet de man enz. |
223. |
't Gemoed zij zacht, en zacht de moed |
55. |
Geniet, ook waar geen inzien is vergund |
82. |
Genoeg is meer; niet slechts meer dan enz. |
49. |
Gepijnigd is uw stijl, en doet den lezer pijn |
60. |
Gerieflijk maar vreemdsoortig dier |
147. |
Germania rust op haar zwaard |
220. |
't Geschaapne heeft geen doel - 't en enz. |
31. |
Gevoelen doen is meer dan zelf gevoelen |
248. |
Gevoelziek volkje, smart-studenten |
51. |
God, de Vader make u rijk |
19. |
God mag geen recht doen; recht enz. |
131. |
God, over hoeveel hoofden |
131. |
't Groepeeren van de cijfers zoo of zus |
171. |
‘Grijpt als 't rijpt!’ zij de leus enz. |
90. |
‘Gij blijft uzelf gelijk.’ Waarin enz. |
46. |
Gij hebt den weg gewezen |
102. |
Gij hebt een Gods-Begrip, gansch naar uw zin |
56. |
Gij hebt Gods heerlijkheid aanschouwd |
6. |
Gij hebt niet eens wat noodig is |
217. |
Gij hebt veel meer dan 'k bij u zoek |
230. |
Gij hebt ze wel of hebt ze niet |
116. |
Gij jongste Telgen, aan een stam ontsprongen |
138. |
Gij klaagt: ‘het leven heeft niets zoets.’ |
119. |
Gij kunt al 't goed niet doen, dat ge in enz. |
174. |
Gij leeft bij teksten, weet er tien |
102. |
Gij meent dat over u de meening is verspreid |
216. |
Gij meent het goed, maar 't werkt verkeerd |
24. |
Gij preekt: ‘de tijd vliegt snel’ enz. |
47. |
Gij rekent en berekent steeds, mi care! |
42. |
Gij schildert de Ondeugd zwart, maar enz. |
24. |
Gij schildert, meent ge, en stelt voor oogen |
89. |
Gij schittert, maar verrukt ons niet |
145. |
Gij stierft, gij daaldet in uw graf |
46. |
| |
| |
|
Bladz. |
Gij toetst en recenseert gedichten |
101. |
Gij weegt de geesten, Heerl enz. |
227. |
Gij weet en gaat mij ver te boven |
124. |
Gij wilt slechts blindelings gelooven |
135. |
Gij zegt: Dat al wat is een doel heeft, is verzinsel |
124. |
Gij zijt wel mannen van mijn richting |
18. |
Gij zijt zoo goed en zoo verstandig enz. |
240. |
|
'k Had gaarne tot dit werk het mijne toegebracht |
69. |
'k Heb eens dat woord ontmoet en laat het nimmer los |
60. |
'k Heb in mijn hart een diep besef |
145. |
'k Heb openhartiglijk mijn ‘Zwarten tijd’ beleden |
48. |
Heeft God zijn almacht, door te scheppen, uitgeput |
55. |
Heeft U de duivel, vriend! of hebt gij, enz. |
175. |
Heel dom te wezen, kan geen kwaad |
217. |
Hef aan, hef aan toch, nachtegaal! |
38. |
Heft de oogen op, heft de oogen op |
262. |
Heil mij, die U, op dezen schoonen dag |
143. |
Hem, die veel lijdt, verwekt enz. |
170. |
Hen, die de sabel moedig trekken |
104. |
Hen, die in alle Christenlanden |
26. |
'k Herinner hem wel duizendmaal |
132. |
Het botsen der gevoelens enz. |
217. |
Het Echtpaar, één in kunst, in roem enz. |
27. |
Het feest van de onverwinbre Zon |
114. |
Het heeft geen haast, zegt gij enz. |
247. |
Het hondgeblaf verstomme op aarde |
11. |
Het is met mij een vreemd geval |
82. |
Het kennen Gods is liefde-in-waarheid-en-in daad |
110. |
Het knaapje schreit |
45. |
Het komt van zelf niet enz. |
227. |
Het leven is geen Maaltijd enz. |
258. |
Het Licht is wit; Kleur is op weg naar 't duister |
144. |
Het Neerland dezes tijds; aan de overzij |
16. |
Het onderricht kan mij 't verstand niet geven |
54. |
Het onverklaarbre is meer, dan al enz. |
42. |
Het oog van Hausschein brak |
48. |
Het oog verraadt den mensch, den vijand enz. |
131. |
Het oude jaar is in het niet verzonken |
149. |
Het profaneeren is aan de orde van den dag |
96. |
Het schoone is altijd schoon enz. |
228. |
Het schrandre brein, dat vijf en twintig jaren |
207. |
Het veld, waar blauwe korenbloemen |
83. |
Het was een hooge feestdag |
49. |
Het wiegen afgeschaft; het wiegelied vergeten |
83. |
Het wiegje leeg; het kindje in 't graf |
17. |
Het zwierig kleed, waarin m' uw dochter ziet |
132. |
Hier is uw strijd ten einde |
218. |
| |
| |
|
Bladz. |
Hier liggen doode talen onder de aard |
81. |
Hier, zonder vrienden of gezin |
26. |
Hoe blaast nog de Oostenwind zoo guur |
37. |
Hoe harig is onze eeuw; de vrouwen enz. |
51. |
Hoe hooger ik uw gaven eer |
174. |
Hoe komen, luid geprezen |
252. |
Hoe kweet ge u van de taak, die u enz. |
110. |
Hoe lieflijk komt een rozeknop |
65. |
Hoe maakt thans de oude stok enz. |
51. |
Hoe men gewoonlijk handelt, weet elkeen |
246. |
Hoe neemt gij 't? Rein van hart enz. |
175. |
Hoe schoon versiert een zachte lach |
234. |
Hoe ver gij over zee en baren |
87. |
Hoezee! Wij komen uit de Cel |
120. |
Hoe zegt men mij: ‘Gij blijft nog jong van geest!’ |
24. |
Hoog vliegt ge op verbeeldings vlerken |
209. |
Hoor de sleden met de bellen |
159. |
Hoort toch, gij Starren! wat de Baren |
156. |
Hoort toe, gij Juffren! lief en schoon |
154. |
Houd, oude steenklomp, eenmaal op |
54. |
Hij, die met God een blik gewisseld heeft |
45. |
Hij dwaalt, die meer in u dan 't middelmatig ziet |
205. |
Hij ging op reis. Waarheen? Wij dachten enz. |
133. |
Hij had een zwaard en trok van leer |
144. |
Hij heeft zoolang hier omgedwaald |
24. |
Hij kan van alles; heeft zelfs verzen in de maak |
230. |
Hij weet heel veel, maar niet enz. |
237. |
Hij weet te min, hoe boud hij spreekt |
209. |
Hij zal zich in 't effect vergissen |
144. |
|
Ik ben voor 't goede, kameraad |
222. |
Ik denk aan U in stille nachten |
172. |
Ik eer uw Christelijk bedoelen |
109. |
Ik had in mijn gedachten |
14. |
Ik neem uw ingehouden tranen |
241. |
Ik wandelde over 't kerkhof rond |
268. |
Ik weet niet, waar ik 't heb gelezen |
206. |
Ik zal 't bewondren, wil 't verheffen |
54. |
In dees bedroefde wereld zijn |
95. |
In derven en verwerven |
205. |
Indien ge iets goeds verricht, mijn zoon! |
46. |
Indien gij kunstnaar zijt, enz. |
27. |
Indien ge uw hart wilt hoeden enz. |
110. |
In Godes hand te geven |
39. |
In hoven en hoeven |
50. |
In naam van 't nieuwe licht enz. |
89. |
In 't afgaan onzer levensdagen |
249. |
In 't alpgebied der geestelijke wereld |
7. |
| |
| |
|
Bladz. |
In 't Vaderland terug, maar zonder dien |
228. |
In U begon mijn leven |
242. |
In vroeger dagen vond men lieve vrouwen |
199. |
't Is alles allen niet gegund |
110. |
Is door een onvoorzienen stoot |
28. |
't Is en zal zijn zoo 't altijd geweest is |
171. |
Is iemand sterk en heeft hij moed |
3. |
't Is soms of het Leven de Dooden bespot |
45. |
Is 't korte leven lang genoeg |
258. |
Is waarlijk goed te doen enz. |
115. |
|
Jan heett zijn buurman welgedaan |
34. |
Jan Rek wil grooter zijn dan God hem enz. |
39. |
Jan Salie speelt niet meer den baas |
41. |
Ja, 't is nog 't oude Kraantje-lek |
138. |
Je, Jij en Jouw in schrift en zelfs in druk |
226. |
't Jongste kind nog groot te zien |
227. |
|
Koningin Elenora, uw haat is geducht |
73. |
Kort zijt ge en dient daarvoor geprezen |
209. |
Kracht van een schoon gelaat kan mij enz. |
158. |
't Kwaad dat, waar 't fel bestreden wordt |
166. |
Kweek kunstzin aan bij 't volk; stel enz. |
61. |
|
Laat de leer voor andren staan |
118. |
Laat geen gedachten al te lang |
85. |
Laat Oost en West de blijmaar hooren |
85. |
't Laatste roosje van den zomer |
210. |
Laat varen uw Begoocheling |
231. |
Lachebekje, die men acht |
162. |
Lach niet te zeer |
61. |
‘Leelijk’, zegt gij. Neen, voorwaar! |
266. |
Leerk racht, leer stof, ziedaar hoe 't heden enz. |
58. |
Leer toch uw taal en voegzaamheid verstaan |
67. |
Leg haar bij haar Moeder neder |
22. |
Leg uw hoofd aan de borst van den God enz. |
224. |
‘Levens beschouwing.’ Hoe versta ik 't enz. |
218. |
Lieve Inga, die met mij een tijd |
167. |
Lofreednaars van het vroegre zijn verdacht |
143. |
Lof verdienen en ontvlieden |
111. |
Maal deze niet, of maal haar met dien lach |
258. |
Maart roert zijn staart, of houdt zich stil |
25. |
Maastricht, uw ster, uw zilvren ster |
23. |
Meer menschen, zijn daarom geen meerdren |
237. |
Meidorens zenden zoeten geur |
8. |
Men heeft geen zin in uw gedachten |
227. |
Men heeft voor vijftig jaar mij dezen raad |
270. |
Men kan hetgeen men wil enz. |
211. |
| |
[pagina XXVII]
[p. XXVII] | |
|
Bladz. |
Men kan mij krijgen voor een mijt |
147. |
Men klaagt en jammert luid |
64. |
Men werpt geen steenen in de bron |
217. |
Met de vlucht van den aadlaar enz. |
55. |
Met uw vreugde werd uw kracht |
224. |
Met weten, Nicodemi! komt ge er niet |
211. |
Ministers plachten af te treden |
41. |
Moed toont de Man, maar enz. |
157. |
't Moet bleeken al wat bleekt |
209. |
Mij dunkt, daar klopt geen jonger hart |
161. |
Mijn Alma Mater! neem de hulde van een zoon |
218. |
Mijn al te trouwe makker, Pijn! |
264. |
Mijn dagen zijn in 't gele blad |
91. |
Mijn erfsmet is mijn schuld niet enz. |
24. |
Mijn Heer! Laat mij uw dienstknecht zijn |
22. |
Mijn Heiland is het beste waard |
231. |
Mijn kleinkroost meerdert vast en klom |
35. |
Mijn lijf is saamgesteld uit enkel lange graten |
146. |
Mijn volk, mijn eigen dierbaar volk |
203. |
|
Naar hooger, hooger steeds, ter heldren enz. |
170. |
Naar ruste trachtend |
94. |
Naar 't lichaam wat geschokt, maar enz. |
100. |
Na tienmaal acht en zeven jaren |
103. |
Neen, Kunst is geen herhalen der Natuur |
107. |
Neen, 't leven ziet niet steeds zoo zuur |
226. |
Niemand randt mij strafloos aan |
150. |
Niet alle vuur moet branden |
47. |
Niet klagen |
236. |
Niet murmureeren, liefdrijk God! |
58. |
Niet rijk van inhoud, maar de vorm |
226. |
Niets kan het hart gewisser dooden |
62. |
Niet wat gij kunt, niet wat gij wilt enz. |
224. |
Noblesse Oblige. Groot de groote enz. |
40. |
Nog eenmaal, eenmaal slechts haar zien |
88. |
Nogmaals jong is de frissche, de manlijke geest |
86. |
Nog zooveel schooner in uw dood |
59. |
‘Noodwendigheid regeert; geen wijsheid enz. |
42. |
Novellen-makers en -uitkramers enz. |
47. |
Nu het zaaien; nu de tranen |
68. |
Nu maak u op om feest te vieren |
271. |
Nu spreidt de hoop haar schoonste stralen |
81. |
|
Och, blijf nog wat! |
163. |
Och, was daar in uw dof gemoed |
234. |
Ofschoon de dood uw fakkel bluschte |
28. |
O, grootste der Verborgenheden |
65. |
O, gij, die waarheid wilt, hebt kracht enz. |
104. |
| |
[pagina XXVIII]
[p. XXVIII] | |
|
Bladz. |
O, heerlijk woord voor 't echtverbond |
87. |
Ontwikklen zou het zijn en 't werd verdooven |
82. |
‘Ontwikkling’ roept men. ‘Uit het leelijke enz. |
42. |
Ontzettend Hein! wat zijt gij knap |
20. |
Ontziet elkaar, gij strijdende partijen! |
175. |
Onwetend zijn zij beiden |
144. |
Op de eerste bladzijde een, die zich voor God enz. |
233. |
Op eenmaal soms ontwaakt in mij |
64. |
Oprechtheid is voor 't minst een deugd |
131. |
Op u te vuren blijft aan de orde enz. |
130. |
Opvliegendheid vliegt over 't hoofd |
121. |
Overloop uwen vriend niet, noch zit enz. |
39. |
|
Pas op! uw kennis is beperkt |
13. |
Pronk in uw najaarspracht |
248. |
|
Rechtaarde jonglingschap der Nederlandsche Athenen |
204. |
Rechtschapen, eerlijk man, die beter enz. |
206. |
'k Reis naar den hemel, enz. |
6. |
Roept uit aan alle stranden |
9. |
Rust, Roem van Neerlands vrouwen enz. |
237. |
Rust, wakkre Staatsman! rust enz. |
224. |
Rijmlooze verzen, in het metrum van den Griek |
261. |
|
Schaamt ge u eens zwakhoofds eerbewijzen |
27. |
Schoon als haars moeders kind enz. |
248. |
Schoon een en dezelfde stof |
229. |
Schoon in den knop en in uw volheid schoon |
167. |
Schoon is, Vorstin! de taak die ge op u naamt |
60. |
Schrijf niet al te los daarheen |
225. |
Schrijf op mijn zerk geen lofgedicht |
235. |
Slechts: Guurtje Prijser. Bovendien |
56. |
Slechts het hart is de mensch |
229. |
Slechts kan niet twijflen enz. |
206. |
Slijt uw droef heid door den tijd |
246. |
Sonnetten hier, sonnetten daar |
212. |
Spaar mij uw moeite, wijze man! |
111. |
Speel met den hartstocht niet |
32. |
Spreek als de meesten |
20. |
Spreek dingtaal, gij, die volkstaal spreken wilt |
211. |
Spreek grootsche taal en stap op hooge brozen |
86. |
Spreekt uw hart voor iets goeds |
147. |
Spreek van u zelven niet, ten goede enz. |
12. |
Spreek zachtzinnig; beter is 't enz. |
246. |
Stel tegen drift geen drift maar wacht enz. |
119. |
Stem naar uw overtuiging niet |
215. |
't Stond in d' oproepingsbrief te lezen |
40. |
| |
| |
|
Bladz. |
Te goeder uur geboren |
208. |
Te laat gekend, te vroeg bezweken |
8. |
'k Tel acht en zestig jaar. 'k Verjongde enz. |
136. |
Ten vuren, ten vuren |
96. |
Te sollen met de vrouw, de Kerk enz. |
62. |
Te zijner tijd komt ramp en tegenspoed |
47. |
Toen de oproervaan gezwaaid werd enz. |
230. |
'k Trad moedig op, maar bleef alleen |
257. |
Trouwhartig eerlijk Man! enz. |
83. |
‘Tusschen de regels lezen’ sta u vrij |
108. |
Twee dingen heb ik willen zijn |
236. |
Tweemaal vier, tweemaal drie enz. |
212. |
Tijd is geld en geld is 't al |
113. |
‘Tijd’ roept gij daaglijks, ‘tijd is geld’ enz. |
27. |
|
‘Uit een stuk is de man’ |
108. |
Uitroeien kunt gij niets, dat menschlijk is |
247. |
't Uur der geboorte zelf verkort den duur |
32. |
Uw alziend oog, dat mij bewaakt |
84. |
Uw denken is maar dunken, Piet! |
240. |
Uw hart is in uw oogen |
136. |
Uw nauwgezetheid is beducht |
87. |
Uw onderwijs verloopt zich in te veel |
211. |
Uw rede is louter goud; geen die |
67. |
Uw stof is arm, uw stijl is breed |
47. |
Uw stijl, Favellus! is een nufje |
40. |
Uw twijflen zij een worstlen met de baren |
218. |
Uw vensters keeren 't licht; toch dringt enz. |
33. |
Uw voorgebeden zijn soms psalmen |
241. |
|
Vaarwel, mijn dochter, streef met moed |
34. |
Valt u een blad, een lauwer op de slapen |
27. |
Van die tienmaal zeven jaar |
134. |
Van 't goed of 't kwaad, dat ons 't Gerucht enz. |
200. |
Veel deugden maken nog de deugd niet uit |
55. |
Veel leer ik steeds, dat ik niet wist |
132. |
Veel pijlen stelt gij op uw boog |
121. |
Verachtelijke zwerm van knapen enz. |
174. |
Verbeelding keert zich naar 't Weleer |
103. |
Verdrijf den nacht |
260. |
Veredelt zich een rozenstruik, gij ziet |
24. |
Vergeefs de kracht ontveinsd enz. |
23. |
Vergeet ze niet, de heerlijke idealen |
158. |
Verhaast u niet te zeer met roemen |
63. |
Verhef de liefde Gods, maar zoek haar enz. |
216. |
Verhef geen psychologen |
32. |
Verhef uw ziel! Laat haar ten hemel stijgen |
119. |
Verheug u in den nevel niet |
107. |
| |
| |
|
Bladz. |
Vernuft voegt wel bij Poëzij |
261. |
Versche smart is heilge grond |
228. |
Verwachten - en - Betreuren |
81. |
Verwacht van 't volle hart geen woorden-overvloed |
62. |
Verwelkt, verdort gij, schoone Bloem |
266, |
Verzoend met God |
99. |
Vier eeuwen paarde ik reeds mijn klanken |
214. |
'k Voel mij al samen vrij; gedrongen enz. |
120. |
Voor die op 't ziekbed kwijnen |
34. |
Voor drie en zestig jaar geduld |
43. |
Voor Gods en aller menschen oogen |
36. |
Voor God en naasten leven |
229. |
Voor veertig jaar mijn tentgenoot |
53. |
Vraagt gij wat diep in 't hart enz. |
121. |
Vreugd en droefheid gaan te zaam |
4. |
Vrijdenkers, die niet vrij zijt enz. |
222. |
‘Vrije Gemeente!’ 't Klinkt wel zoet |
142. |
Vijftig jaar vereend |
41. |
|
Waar blinkt aan 't oog, van 't staren moe |
133. |
Waar denkt gij aan met dit gefronst gezicht |
218. |
Waar de IJsberg, over de andre gluurt |
166. |
Waar een wil is, is een weg |
239. |
Waarmee verzoent gij ons enz. |
256. |
Waarom den dood gevreesd, den stervende beklaagd |
120. |
Waar traan en glimlach samenkomen |
32. |
Waar 't Sleutelbloempje zich vertoont |
161. |
Waar wit en rood de schoonheid maakt |
259. |
Waar zijn de makkers van mijn jeugd? |
266. |
Wanneer het graf mijn stof begeert |
122. |
Wantrouwen zij de vrucht van 't leven |
230. |
't Was leven eerst, nu arbeid enz. |
87. |
Wat afvalt van den hoogen God |
48. |
Wat beter is, wat beter is |
223. |
Wat de Natuur bedwingt en perken zet |
119. |
Wat doet gij, mannen, die voor 't heil enz. |
158. |
Wat duizendmalen is gezegd |
40. |
Wat eeuw aan eeuw van mond tot mond gegaan is |
89. |
Wat eiloofranken, trouw festoen |
201. |
Wat God borduurt, door lief en leed |
55. |
Wat gij gehoopt hadt en gedacht |
84. |
Wat is, bij schrale stof, een opgesmukte stijl. |
121. |
Wat is mijn ik? Een wetens zien |
107. |
Wat is 't geschrevene? Wat is 't gelezen Woord |
242. |
Wat niet kalm is, is niet groot |
122, |
Wat nood is 't mijn gemoed enz. |
147. |
Wat 's, boven lof en blaam ootmoediglijk verheven |
147. |
Wat 's een Gedicht? Kunstminnaars, spitst uw ooren |
60. |
| |
| |
|
Bladz. |
Wat smaalt ge op Neerlands volk enz. |
13. |
Wat stil is, blijve stil |
165. |
Wat toont ge ons? 't Geen gij kunt enz. |
258. |
Wat wordt van ongelijke paren |
61. |
Wat zegt gij van dit heerlijk stuk |
16. |
Wat zegt het Woord enz. |
248. |
Wat zoekt gij voor uw kindren |
11. |
Wat zoekt gij? Zegepraal? Of Martlaarschap |
145. |
Wat zwart op wit staat, heeft beteekenis |
108. |
Wee hem, die 't kwade goed heet |
222. |
Weer nam hem 't wiekpaard op enz. |
187. |
Wees als de vogel op een tak |
161. |
Wees beminlijk! Al uw deugd |
232. |
Wees vroolijk! 't Is geworden dag |
94. |
Wees vroolijk! Vroolijkheid is kracht |
114. |
Weet dit, geleerde mannen |
33. |
Wek op de kracht, die in U is |
141. |
Wel dichterlijk, maar niet onjuist enz. |
12. |
‘Wel goed, maar ruw’ |
124. |
Wel hem, die zich bekeert en blijft bekeeren enz. |
135. |
'k Werd zeventig; ik zag mijn jongste groot |
207. |
Werk door en woeker met uw uren. |
47. |
Werp van uw brood voor vooglen aller veeren |
67. |
Werther minde zijn Charlotte |
111. |
Wie Cremer leest, kent slechts zijn twintigst deel. |
48. |
Wie heeft ooit in Gods ooren |
171. |
Wie immer als de schoonste zij geprezen |
213. |
Wie is beleefdst, wie spreekt bescheidenst enz. |
51. |
Wie moet verdraagzaamst zijn? Wie enz. |
174. |
Wien honderd jaar werd toegeleid |
61. |
Wilt gij bedrogen zijn? geef blijk enz. |
170. |
Word ik zeventig? Wie weet. |
17. |
'k Word door de wereld niet begrepen |
165. |
Wortelvast en onomstootlijk |
269. |
'k Wou weten, hoe het u zou staan |
263. |
Wijf. Ik weet geen beter naam |
21. |
Wij gaan te zaam op 't zelfde pad |
33. |
Wij hebben zoo veel malen |
54. |
Wij leven nooit; wij wachten steeds op 't leven |
33. |
Wij vergeten; God gedenkt |
141. |
Wij willen liefst den Val vergeten. |
69. |
|
Zachtmoedigheid staat onzen vrouwen goed |
55. |
Zeer vreemd, voorwaar! Bijzonder zonderling |
116. |
Zeil uit, zeil uit, mijn naamgenoot |
216. |
Zelfonderzoek! Ach, 'k heb zoolang niet enz. |
238. |
Zendt God u kruis, treft u zijn roe |
62. |
Zes en twintig jaar vereenigd. |
227. |
| |
[pagina XXXII]
[p. XXXII] | |
|
Bladz. |
Zeven en een was acht |
52. |
'k Zie daaglijks nieuwe vrienden in mijn ouden |
51. |
Zieltje zonder zorg |
162. |
Ziet men nog starren aan de lucht |
43. |
Zoek waarheid; vind ze en roem enz. |
240. |
Zoek wijsheid; vind ze enz. |
240. |
Zoet, lief meisje wilt gij gaan |
106. |
Zoo ge als een man te handlen zijt gezind |
261. |
Zoo ge er niet binnen zijt geweest |
247. |
Zoo gij uw weg met God wilt treen |
32. |
Zoo ik een vijand had, en 't vrijstond enz. |
114. |
Zoolang uw levensdag mag duren |
33. |
Zoo wie op vriendelijk verzoek |
219. |
Zoo wreed beroofd, zoo diep bedroefd |
63. |
Zorg dat uw hand geen vruchtbaar twijgje knakke. |
51. |
Zij de aard en de omvang van 't gebeurlijke |
220. |
Zij is met jubeltoon ontvangen |
10. |
Zij neemt haar mijmren voor gedachten |
206. |
Zij rusten niet, zij rusten niet |
29. |
Zij was van de aarde, waar wat schoonst enz. |
84. |
|
|