Vuur-werk
Op de onwaerdeerlijke verkregene Overwinningh op 't Slaek, onder't beleid van den Hoogh-geboren Prince, Fredrik Henrik van Nassou, Op den 13. September. 1631.
Contendere durum est, Cum victore sequor.
WEêr de dierte in de tonnen!
't Vuur op nieus weêr in het pek!
Wel bedaght en wel begonnen,
Tot het staertje toe moy Spek.
Riep Landt-liever: want hy hoorde,
Opgehitst door Raedtslui, spoorde
Na iets meerders als gemeen,
't Scheld, belommert door de Zeilen,
Was en droevigh, en verblijde:
Droevigh door het stadigh peilen;
Vreugdigh, 't wierd' zijn Ballast quijt.
't Slaek dat wasser om verlegen;
't Slaek dat wenschte na een Voet,
Die zijn gronden zoud' ter degen
Treden, als men 't pot-aerdt doet.
Beid' haer wenschen gingen t' zamen.
't Wakker Ooge van een Heer
Liet haer keeren, liet haer ramen,
En verbood' groot Tegenweêr.
| |
Jakob, Aeght, Vincent, Caecieltje,
Urzel, Claertje en Jeroen,
Roques, Trijntje en Michieltje
Zouden 't (zoo 't scheen) alles doen.
Ou ba ja! dat 's een Victory!
Dat 's Triomfe! ba dat luit!
Dat is voor ons Landt een Glory
Riep den Braber overluit.
Ba! zoo zalmen Geuskens leeren:
Dat 's voor Wezel, voor den Bos.
Ba! nu heet het spel Verkeeren;
Nu zijn all' haer boxens los.
Ba toch! ziet eens watze kunnen:
Want zy zonder slach of stoot
Moeten vryen Pas vergunnen
Aen onz' exquizite Vloot.
Heer-oom, met hovaerd' behangen,
Maekte Cap en Covel schoon,
Om in zijn Laudamus-zangen,
Net en reyn, te staen ten toon:
En hy leerden 't les van buiten,
Dat, door langen ongewoont,
Hem, in 't zingen dede stuiten;
Doch dat hoort te zijn verschoont:
Want zoo langh der Hoogh-geboren
Helden Heldt, de Vorst Nassou
Tot ons Veldt-heer is gekoren,
Moght dat Liedt niet uit de mouw'.
Lieve Heer-oom spaert uw' zinnen,
Veeght geen noppen van uw' Rok;
't Is te laet, ghy zult niet winnen:
Hoor, daer luyt een ander Klok.
Her uit gast, flux in de modder
Roept Soldaet en gauw' Matroos.
Wel, Sinjoor zoo haest een brodder?
Spanjen zoo haest moedeloos?
Schroomje schoenen, schroom je kleeren,
't Is te week en diep: wel hoe?
'k Weet, je wilt klay-treden leeren:
Goet, je voeten staender toe.
Sancte Croce laet u wijzen,
Gaet naer huis toe, wordt geen uil;
Want de Gilde-vaers misprijzen
U, en schouwen 't Proef stuk vuil.
Dragen zesthien maenden, maer
Daerenboven, deze Quanten
Baren Vrught van zeven laer.
d' Heil'ge Vinder ende Vader
Van dit Kindt woud' zelfs niet meê
By de baring' wezen nader,
Zont een ander in zijn Stee'.
Fredrik woud' wel Vroedvrouw' wezen,
Fredrik had het meer beftaen.
't Ongediert, vol schrik en vreezen,
Heeft zijn lichaem op gedaen.
d' Eerste vrugt was Bloedt en Dooden;
Daer na quam ontelbaer tal,
Dat haer lieve Moêr ontvlode
Frederik ontfink haer al.
Ponten, Pleiten, Sloepen, Schuiten,
Vuur-werk, Stukken, Spaensche-vondt,
Bruggen, Hayen en Affuyten,
Geldt en Cogels, Kruidt en Londt.
En noch duizent diergelijke;
Watter in was moester uit:
Naulijx kond 't Graef lan ontwijken,
En door druipen met een schuit.
Al de Vrucht was nau ontfangen
d' Aenslagh 't Ongediert was doodt;
Brabandt liet de hoofden hangen;
Zeelandt was verlost van noodt.
Dies komt dierte in de tonnen,
Dies is 't vuur weêr in het pek;
| |
Auteursrechtvrij