Leyts-prieeltje, ofte Cupidoos sinlickheyt

ofte Cupidoos sinlickheyt

[HEt Sonnetje gaet schynen]

Stemme: O! schoonste Personagie, &c.

HEt Sonnetje gaet schynen,
't Wert tijt Godes, dat ick staeck mijn Vryaegie,
Hoort 't Wilt, met t'saem de Zwynen,
Mijn Jaegers-lust uyt-terten in Bosschagie,
Mijn liefd' en lust,
'k Gae: wijl ghy rust,
Na 't Wout dat u eer teelden,
Ey! denckt om 't nachje
Doen ick u onder 't lachje
Dertel streelden.
2 Mijn Zon en zieltjes luyster,
Ghy die mijn smert van 't hert soo wist te lichten,
En voerdens' in het duyster
In Echnaes gloet; laet ick

[p. 117]

 

u vaersjes dichten

 

Tot eer en lof,

 

Van die ons Hof,

 

Als 't Leyts-prieel gaet cieren

 

Mijn reuck, en smaeckje,

 

Gevoel, verr' siende baeckje,

 

Waert om vieren.

 

3 Ey! siet eens wat ick strengel,

 

Voor u Godes, op aerd' al mijn vermaecken,

 

In 't spijt van Venus bengel

 

Blus ick mijn brant (o lang gewenste saecken)

 

Op d' Eeren-koets

 

Waer ick goets-moets

 

Mijn Engel kom bespringen,

 

En wenscht met zede

 

Haer boven heyl en vrede,

 

Duysent dingen.

 

4 V fris en dertel Veetje

 

Graest: (o so soet) nevens de Rijnsche stroomjes,

 

Mijn geestige Astreetje,

 

So rust noch wat, verhaeltme van u droomtjes:

 

Wat ist hier groen,

 

De Min sout doen

 

Alwaerse schoon onaerdich,

 

Sa Brack en Winden

 

Ter jacht mijn lust geswinden

 

Spoeyt u vaerdich.

 

5 Princes van 't hoochst'-gebieden,

 

Ick blijf ten dienst, van u uyt liefd's mee-doogen,

[p. 118]

 

Laet meer de wil geschieden

 

Van hem die ghy bestraelt met liefb're oogen;

 

Adieu mijn lief,

 

En lusts-gerief,

 

Den tijt weer tijt wil geven

 

Op dat Barontje

 

Als noch uyt 'tpoesle montje

 

Schept sijn leven.