Leyts-prieeltje, ofte Cupidoos sinlickheyt

ofte Cupidoos sinlickheyt

[O! Wreet hart verstaelde hert]

Stemme: Tweede Carileen, Ofte: Spoeyt u voetjes, &c.

O ! Wreet hart verstaelde hert,
Vlees en bloet; wat stoockt ghy nu een smert,
Aen een Borst, ons gelaeft?
Ghy bloet dorst, nu in noot,
En laet doolen mijn in't Bos (O Doodt,)
Waer't wreeste wreet, al ontleet,

[p. 73]

 

Datter weet, O geschreeu,

 

Aen weer-zyden, van't Gemeeu,

 

't Naere Strant, aen d'een kant,

 

Berst nu schant, Broeders-liefd',

 

Die benijt heeft, al't soet geriefd'.

 

2 O Vloot! ghy daer heenen zeylt,

 

En in Zee een ruyme diepte peylt,

 

Siet eens aen, die ghy hier

 

Droef laet staen, tot on-eer

 

Ja door smerte,'teygen-selff verteer,

 

O! angst, en pijn, niet om sijn,

 

Maer om't mijn, jae het geen,

 

Dat noch nimmer Son bescheen,

 

Rots munt uyt, Strant ontsluyt,

 

't Naer-geluyt, macht beneemt;

 

Ach! mijn Troost, wy sijn hier vervreemt.

 

3 Wat vreucht is by ons geschiet,

 

Eer wy hier, geraecken in't verdriet,

[p. 74]

 

Wijckt O mim, uyt 't gesicht,

 

Ghy hebt in, Jeuchts-verderf

 

Blyvend' eeuwich, totter Doodt een erf:

 

O! staghe list, in een kist,

 

Als geslist, leght verplet,

 

Noyt en breeckt ons liefdens-wet

 

'k Schreeft in't sant, met mijn hant,

 

(Trou-verpant, tot geen schant,)

 

Wie het spijt, Rosett' mint Galant.

 

4 Denckt eens over-geyle-lust,

 

Ghy doet ons hier dwalen op dees kust,

 

In een Wout, vol van Wilt,

 

Dat ons rout, als wy sien

 

Woeste baren, en rontom geen li'en,

 

O! eenicheyt, ons bereyt,

 

Rotsen schreyt, diep gesucht,

 

Hier's geen hulp tot mijner vrucht,

 

't Wert gebaert, op der aerdt

[p. 75]

 

t Gansch beswaert, ach! wat pijn?

 

Bloet voor sogh, het oock soogh van mijn.

 

5 Hemel hoort mijn naer geklach,

 

Siet hier sterft die eer' in d'armen lach;

 

Mijn Galant, 't waerde schat,

 

Vol verstant, die sijn jeucht,

 

Heeft versleeten met een bitt're-vreucht,

 

O! naer verdriet, die 't aensiet,

 

Noch ist niet, waer ick vry;

 

Maer 't is drofheyt aen weer-sy,

 

Dat mijn schent, en omrent,

 

'k Aensie 't Ent, en verwacht

 

Hier Godts-kracht, die't al heeft in macht.