Leyts-prieeltje, ofte Cupidoos sinlickheyt

ofte Cupidoos sinlickheyt

[p. 5]

[HA! Amarillis het pronckje der Werelt]

Stemme: Nu sich ondanckbaer toont mijn Herderinne.

HA! Amarillis het pronckje der Werelt,
't Geestige Nimphje de schoonste Godin,
Wiens jeuchdichste Cransje, is aerdich beperelt,
Sinlijck, verwind'lijck, tot Liefde, en Min,
Siet Phebus straeltjes, daelen op het hooft,
Van 't gulde glansje, dat nimmer verdooft,
Het prachtigh wesen, van u schoon Diaen,
Doet steets verduyst'ren Son, en sylv're Maen.

2 Mijn sinlickheytje, en toorsje voor 't duyster,

Mijn aertsche Engel, roemwaerde Herd'rin,
Mijn suyver Toet-steentje van 't jeughdige luyster,
Waer aen k' mijn Troutje, voor eeuwigh verbin,
Met t'saem de krachten, Hechtlijck in-gelijft,
Schoon Atrops 't zeyssen wet, ghy zijt en blijft,
Geen liever lust, noch vrucht, als u op aerdt,
Die ick uyt liefd' schat, al de Werelt waert.

[p. 6]

 

3 Laet ons het Veetje (o! schoonste) saem Weyden,

 

Queesten eens vruchdich, als nu in dees Mey,

 

Soo tert het eensaemste al 't leven verscheyden,

 

Ey wilt eens queelen, k' sal speelen een Rey,

 

Hoe aerdigh stroomt, de dert'le Rijnsche vloet,

 

Die treet in 't Velt, zy met een kus gegroet,

 

Ha! Amarillis mijn eerwaerde lust,

 

Sit aen mijn groene zy, en neemt u rust.

 

4 Hier in dit jeughdige Bosje pleysierigh,

 

Onder 't dicht Eyck, en Els lommer en lof,

 

Waer 't Minnende hertje brant in liefde vierigh,

 

Door het aenschouwen, van Venus in 't Hof;

 

Ha! Amarillis 'tpronck uyt alle rom,

 

In u beleyt, O fiere Maechde-Blom,

 

Voochdesje van't prieelsche groen-geweyt,

 

Die mijn door Liefd' een wond're vreucht bereyt.

 

5 Mijn Hemelsch weesen en Werelts vermaecken

 

Die met het Lentje soo aerdigh verjeucht,

[p. 7]

 

Ach! komt mijn wat naeder met u Roode kaecken,

 

k'Moetse genaecken, en kroonen de deucht,

 

En terten 't Hemels licht, voor 't Morgen root,

 

Schoon de Natuer, liefd' sticht soet in u schoot,

 

Ick loof die goede Goon, zijt ghy mijn erf,

 

En spring eens om wann' ick u gonst verwerf.

 

6 Eenich princesje, van't Leydtsche-Prieeltje,

 

't Lieflickste bloose, in 't best van u fleur,

 

Het geen mijn geluckt is, k' afrucktent van 't steeltje,

 

Soo 't stont te bloeyen, vol van Amb're geur,

 

Bedout met Nectar-dau, ach Nimph hoe schoon,

 

In u presenti Venus, en u Soon,

 

Terwijl ons Schapjes graesen door elkaer,

 

Springh ick van vreucht met u; (o! Roselaer.)