Vlaams-Nederlands woordenboek

straf

straf (bn.)

•	fors, zwaargebouwd: een straffe kerel
•	knap, goed, bekwaam, ervaren: straf in iets zijn
•	erg, kras, sterk
-	dat is straf, dat is sterk
-	het strafste is, het ergste is
-	straffe taal, stoere taal, krasse taal

‘Ik ben niet de sheriff van de nucleaire industrie’, betoogde Deleuze. Daarmee wilde hij kwijt dat het niet aan hem was om te zeggen wie schuldig was aan de lekkende vaten. Straffe taal sprak hij woensdag - in tegenstelling tot een week geleden - niet. - GvA, 13-02-2003

➔	stoot, tabak, toebak