Vlaams-Nederlands woordenboek

hoog

hoog (bn. en bw.)

-	het hoog ophebben, verwaand zijn, het hoog in de bol hebben
-	hoog oplopen met, veel ophebben met, ingenomen zijn met

Enkele jaren geleden lapten de Stones - die niet hoog oplopen met gatlikkers - het blad Teek! een proces aan de broek omdat die snoodaards ‘hun’ tong op de cover hadden gezet. - DM, 09-08-2002

-	op het hoogste, op de bovenste verdieping
-	zie hoger, zie hierboven, zie hiervoor