Gedichten. Deel 2

[p. 102]

Ter bruilofte Van den Heere Peter de Wit, En Jonkvrou Helene Koning.

VEel heils, oprechte spruit van 't Amsterdamsche bloet,
^* De Wit, die met zijn doot een weldaet heeft geboet,
Toen 't razend oproer brulde, en Amsterdam voordezen,
In twijffel hing, of 't noch aen Spanje trou zou wezen.
Men woed en raest, en valt den Burgermeester aen:
Maer zijn gezach hielt kort de muitelingen staen,
En 't stont den vromen man in 't einde op bloet en 't leven,
Dat hy 't gulhartig had den Burgervoogt gegeven.
Veel heils; dewijl Fortuin u al haer schat ontsluit;
Nuze u in d'armen leit van zulk een lieve Bruit,
Die, schoonze roemen mach met recht op schoone leden,
Alleen 't gemoet waerdeert, en sierlijkheid van zeden.
Gy kunt geen grooter loon verwachten van uw min,
Als een Helene, en die een Maegt, en Koningin.

* P.C. Hooft Nederl. Histor. v. boek blad 179. 180.