De dichter en het afscheid van de jeugd

[p. 33]

Noch op mijnen 4.en September

Van daegh was 't, dat ick in dit leven werdt

gesonden,

Onnoosel schepsel, in 't gedrang van alle sonden.
Ick schreide jammerlick: waerom, en wist ick niet.
Maer had ick alles wat hier zedert is geschiet,
En ik beleven most, omstandelick geweten,
Ten minste had ick bei des' Oogen uyt gekreten.

Constantijn Huygens