Hondert geestelyke liederen

[p. 168]

LXXII.
Jac. I:9. De broeder, die neederig is, roeme in syne hoogheid.

Wyse Ps. 116.

IS niett een need'rig hert, in diep' ootmoed

Geboogen voor den HEERE aller Heeren,

Geschikt, om HEM op 't hoogste te vereeren?
Wel! val HEM dan, ô Mensch, aldus te voet.

Syn God'lyk woord, dat eeuwiglyk bestaet,

Segt, dat HY, wat 'er hoog is, wil verderven:

En niemant syn gunste mag verwerven,

Die niet in ootmoed voor HEM heenen gaet.

Sag dan het herte doch des hoogmoeds kwaed!

Hoe noodig dat men hier gae ondersoeken!

Niet schroomend' om t'ondekken alle hoeken,

Waar in dat sondig trotz verborgen staat:

De Mensch kent selve niet syn ongemak;

Nog is in staat het kwaad' uyt 't hert te trekken:

Het alsiend' OOG kan 't eenig hem ontdekken;
De eigen krachten syn daar toe te swak-

[p. 169]

5.

 

Och sag hy met beklag geduurig aan,

 

Hoe 't stout Vernuft (wil men 't den teugel vieren)

 

Den mensch voor GOD doet syn gelyk de dieren,

 

En als een berg voor 's Heeren aan'sigt staan!

O dat de siel' eens tot een effen land,

(Waar in de KONING steetz soud' mogen ryden)

Door syne Kracht gemaakt aan alle syden,

Weêr koomen mogt' in haare regte stand!

Uw vlammig OOGE, (magtig Opper-Heer)

Ontdekk' ons, waar dit boose ligt verhoolen;

Waar d' eigenheid nog diep sig heeft verschoolen;

En suyver' ons van 't kwaade, meer, en meer!

O dat het ons van herte weedom doe!

En door Uw gloed so gantsch in ons verteere!

Dat niemant aan sig selve yets vereere!

Maar immer denk' ‘aan GOD komt alles toe!