Willem van Swaanenburg
(1967)–Jacques van Alphen–
Auteursrechtelijk beschermdAchttiende-eeuwer en tijdgenoot
[pagina 341]
| |
[pagina 342]
| |
(Teylers Museum Haarlem)
| |
[pagina 343]
| |
(Teylers Museum Haarlem)
| |
[pagina 344]
| |
Uitlegging van de tytel print.Ga naar voetnoot*
De doffe Midas, die zig op zyn geld vertrouwd,
Poogt de armoe's keten van den Digter los te bréken,
Zo hy wil luift'ren naar de klanken van zyn goud,
Om met een ezels stem zyn domheid voor te spréken;
Dog Febus wyst hem naar den hógen Helikon,
Dit wekt zyn digtlust om de lauwerkroon te winnen:
Zyn Swaan braveerd reeds in de Pegazeesze bron,
Schoon Kraai, en Raaf, en Gier hem pógen te overwinnen,
Dog Jupyns vogel stort met zynen blixem neêr,
En treft die Róvers, om zyn blanken Swaan te hoeden,
De Franse Alcides waakt voor 't Kerkportaal van de Eer.
Berisp-al Momus, die zelf op de Goôn durft woeden,
Word, met zyn Nagtgebroet, den ingang hier ontzegt,
Terwyl de Naarstigheid, en háre Lievelingen
Zig zelfs verëeuwigen in de eer hen toegelegt,
Daar zy de glorie van Apollo's digtkunst zingen.
De Waarheid rukt de Goón het dekkleed van het hoofd,
Wyl hen de Digter doet in 't eigen wezen kennen:
Natuur, die voor hem legt, heeft hem haar hulp beloofd,
Om ieder aan het zoet van haar geheim te wennen;
Zy is het die alom door zyne werken vloeid.
De Wysgeers hoofden, die zig op den grond vertónen,
Beteek'nen, hoe dit werk van wysheid overvloeid,
Waar voor hem Febus eens op Pindus top zal krónen.
Laat vry de Afgunstigheid naar uwen glorie staan,
Ja laat de bóze spin uw kunsttaff'reel ontsieren,
ô Wakk're Swaanenburg! zy zullen haast vergaan,
Als ieder de waardy zal van uw werken vieren;
De trotsse Python sterft reeds in zyn rázerny,
De pylen van uw geest zyn 't, die dit Monster velden,
Zo ryst uwe eer in top door uwe Poëezy,
Zo pronkt gy in den kring van Febus letterhelden.
Vaar, vaar dus voort, myn Heer! zo blinkt ge op Helikon,
By duizend starren, als een nieuw gebore Zon.
G. TYSENS.
 | |
[pagina 345]
| |
 | |
[pagina 346]
| |
Verklaring van de tytel prent.Ga naar voetnoot*
HIer treet de Aloudheit uit zyn graf spelonk en hoolen,
Om Vrouw Europa's schoot met raapen wat te koolen,
Wyl zy van 't Stiertje duikt, waar op ze voortyts zat,
Eêr datze van Jupyn was by den ..... gevat,
Om eens haar buikje rond te smullen van zyn knollen:
Al wat van Katten komt wil maauwen, muizen, krollen,
En koolen Moêr, met Vaâr, als of de kool de ziel
Alleenig was, die 't Raap- aan 't stadig Koolzaat hiel.
Neen gryze kwant, neen, neen, men paait geen jonge Juffers
Met praatjes voor den vaak van afgeleefde suffers,
Want schoon ze bukken voor het kruigestel, en wiel
Van uw verschrompelt vel; 't is om den poen, die viel,
En niet om 't kooltje, dat ze raapen van uw akker:
Aurora wort om 't spel van Titan niet meêr wakker,
Maar wel door 't dart'lend goud, dat Faebus haar vertoont.
Vrouw Pallas heeft al lang in Plutus buurt gewoont,
Zint men het geld bezag, met kool, en raapende oogen
De deugden zyn van de aard ten hemel opgevloogen,
En daalen nimmer weêr, voor dat Minerva zeit:
Al wat beneden raapt is slegts op kool geheit.
Weg kool, en raapen dan! weg oud- en nieuwigheden!
De waarheit wil geen hart aan 's werelts drek besteeden;
Maar zwenkt het oog van tyd, en duizent leugens af.
De Menssen pluizen graan, dog Varkens vreeten draf.
Dat toont hier Momus aan, als Baviaan der Aapen;
De vent lykt tot den kool, maar 't raapen niet geschaapen,
Hy meet, al wat hy merkt, dog kent zyn zelven niet,
En is een dubb'le gek, om dat hy kool beziet,
En niet aan 't raapen valt, gelyk een Amsterdammer:
Hoe soberder van Sol, hoe Luna's knaap al lammer
In zyn verstand, by 't gros van Bato's zoonen, word,
Die 't even voor in 't hooft, gelyk 't hun Schryver schort,
Die, om het raaps genot, trots domme duivelbanders
Van Romen, denkt: 't blyft kool rontsom, en 't is niet anders
W.v. SWAANENBURG.
 | |
[pagina 347]
| |
 Te Amsterdam by Adam Lobe 1725.
| |
[pagina 348]
| |
 |
|
