Uit stilte en strijd

[p. 61]

XXXI.
Bede.

O dag van leed en stille tranen
Die mij alleen in donker laat,
O licht dat in uw blinde banen
Geen weenend menschenhart verstaat, -
Dat eeuwig straalt door eeuwigheden
En niet dan eeuwigheden meet,
En van geen toekomst noch verleden
Noch van een menschenleven weet, -
Moog' ik nog eenmaal in uw stralen
Weer dankbaar wezen voor uw gloed -
Moog' ik nog eenmaal ademhalen
En baden in uw overvloed!