Meidroom

(1912)–C.S. Adama van Scheltema– rechtenstatus


Derde tooneel Mei, geheel op het linker-achterplan gekomen, verdwijnt even tusschen het gewas; - dadelijk daarop snort een groote meikever, met het koor van DE KINDERS zoemend en trippelend daarachter, in een wijden boog naar het rechter-voorplan. - De jongetjes (als anemonen) in één kleur, gedempt groen, met een kring van zes witte bloembladen om het hoofd (dubbeltallen, waarvan de bovenste los zijn); de meisjes (als madelieven) in één kleur, licht-groen, met een kring van ongeveer twintig witte (enkele rozige) bloemblaadjes om het hoofd (waarbij eenige losse). DE KINDERS zingend en trippelend achter den meikever Hoe zoemen Wij bloemen Van hommel en bij! Wij wuiven, wij stuiven, Wij groeien en bloeien Met Mei! Met Mei! Met Mei! Met de laatste woorden bewegen zij telkens hun hoofdjes heen en weer. Wat snorren Die torren En kevers zoo blij!
[pagina 13]
Zij glanzen, zij dansen De dagen, en dragen Den Mei! Den Mei! Den Mei! Als boven. De vleugels van den kever gaan open, waaruit Mei te voorschijn stapt; - door zijn stafje aangeraakt, snort de kever rechts naar boven weg. - Mei wendt zich tot den man en de vrouw, van wie de laatste, iets oprijzend, zich op de rechterhand steunt, terwijl beiden verwonderd toezien. MEI op de kinders wijzend, zingend Zie mijn geleide -! Van heel de blijde Bloeiende weide Breng ik u beiden Dien blonden pluk! Onderwijl gaan de kinders in een kring hand in hand om den heuvel. Voor u ontplooien Zij al hun mooie Harten en strooien Om u te tooien Hun bonten smuk! Onderwijl plukken de kinders bloembladen uit hun hoofdkrans en strooien die voor den man en de vrouw. Beeld van uw leven, Droombeeld gebleven - Doch dat u even Een geur mocht geven Van liefde en geluk!
[pagina 14]
Onderwijl knielen de kinders in een halven kring vóór den man en de vrouw, van wie de eerste zich nu ook, op de rechterhand steunend, opheft en de laatste tot zittende houding rijst. Na Mei's woorden groeit een lichte muziek, op welke de kinders vóór den heuvel dansen. Uit den dans ontwikkelt zich dan een wijde zingende kring om den heuvel, die telkens nauwer wordt, tot zij bij het derde couplet aan den heuvel rusten. DE KINDERS zingende om den heuvel Wij geuren En beuren Ons hoofdje u bij! Ons hoedde, ons voedde Met luchtjes en zuchtjes De wei! De wei! De wei! Met de laatste woorden bewegen zij hun hoofdje en de als kelken daarnaast opgeheven open handjes heen en weer, van het eene beentje op het andere stappend. En haast er En blaast er Het windje nabij - Daar draaien en waaien We als blaadjes en zaadjes Voorbij! Voorbij! Voorbij! Met de laatste woorden bewegen zij hun hoofdje en de handjes ter hoogte van middel en borst heen en weer, en gaan met droomdronken stapjes.
[pagina 15]
Gaat zachtjes Met lachjes Ons hoofdje op zij - Dan: - zwijgende - neigende Komen wij droomen Van Mei! Van Mei! Van Mei! Met het laatste couplet hebben zij zich in dichten halven kring tegen den heuvel gevlijd; - zij bewegen nog hun hoofdjes en neerhangende handjes zacht heen en weer, terwijl zij bij de laatste regels in slaap buigen, naast en boven elkaar, zoodat het schijnt alsof de heuvel bebloeid is. - Mei dekt hen met zijn stafje te ruste en gaat langzaam naar het gewas rechts. - De man rijst droomerig uit zijn half liggende houding naast de vrouw; - met een arm om elkanders middel en met de hoofden tegen elkaars schouder geleund, zien zij voor zich uit. DE MAN 't Is of mijn hart zich weder heugt Die eerst' ontroerde lentedagen En ademt in de blijde vlagen Van eene bloembedolven jeugd. DE VROUW 't Is of mijn oogen mijne jeugd En al de sterren wederzagen Boven de bloesemende hagen Aan alle wegen mijner vreugd! Zij maakt haar arm los en ziet rond naar Mei, die op het linker-achterplan gekomen is, terwijl hij de jongeren wekt.
[pagina 16]
Maar zie hoe Mei door 't groene gras Het hooger wazend hout al nadert, En uit het glanzend jong gebladert' Den bloei wekt van een nieuw gewas! DE MAN en DE VROUW oprijzend en staande uitziende, zingend Zie! zie hoe Mei een versche vracht Van groene levens gaat bestijgen - En uit een wolk van witte twijgen Ons zegevierend tegenlacht!

Vorige Volgende

Derde tooneel