|
| |
| |
| |
Elegia ad eruditum et reverendum juvenem theologum, Petrum Marinum van Baak, ad pascendam Eckae et Wielae ecclesiam vocatum.
Sic est: nequaquam me conjectura fefellit,
Pars, Baaki, nostrae candida amicitiae,
Qua divinabam, haud tempus longum abfore, quo tu
Christicolae pastor praesicerere gregi.
Hoc ego, fatidico non dotus ab augure, non hoc
Praedixi e dubiis cantibus alituum.
De te, Petre, mihi sic praesagire jubebant,
Quae praeclara tuo pectore dona geris.
Dicta fides firmat: vix Trajectense Lyccum,
Tritaque tot doctis licta Palaestra viris,
Exploratrici miranda peritia Classi
Vix tua non vanis constitit indiciis,
Vix, nigro de more humeros indutus amictu,
(Casta minsterii signa, Marine, tui)
| |
| |
Te populo, hic, illic, dicendi dote probaras,
Enthea de sacra verba loquens cathedra,
Quin de te Batavas exibat rumor in oras,
Et late Hollandam laude replebat humum,
Ut te ferventer non una Ecclesia Mystam
Optaret quavis conditione sibi.
Vota sed in ventos abierunt inrita, nam te
Servabant Gelris fata Deusque tuis.
Prae reliquis, Baaki, te terra Sicambra trahebat,
Prae reliquis regio haec risit amoena tibi.
Hic quum forte urbis propter consinia Tielae,
Qua Vahalis placido permeat arva pede,
Ecka ministerii praeconis egena vacabat,
Ut grex excubiis Upilionis egens,
Mox tua quumque sacris tonuit facundia rostris,
Sic linguae vires perplacuere tuae,
Unanimi, ut suffragatrix te Concio, nutu,
Dicatur Mystam constituisse suam.
Jamque ferunt, (si fas narranti credere Famae)
Passibus haud lentis approperare diem,
| |
| |
Qua, Christi Delphis qui pastor ovile gubernat,
Eloquio, Kootus, corda domante potens,
Suggestu ad populum solemni more perorans,
Te in sacro firmet rite ministerio,
Quaque suum accipiet sedes Eckana ministrum,
Principium et facies muneris ipse tui.
O quos ista dies plausus, quae festa videbit
Gaudia, non uno significanda modo!
Fallor an et Vahalis pater, et pater Isala jam nune
Laetitiae produnt praevia signa suae,
Cornuaque adsueto tollunt elatius amnes,
Inque salum plausis praecipitantur aquis.
Interea oblatam coelesti munere Spartam
Ex toto grator pectore, amice, tibi,
Grator et, ingentis te spem superasse Boneti,
Praeceptis qui te finxit ad alta suis,
Laetor ad haec, verbis me non fallacibus usum,
Teque meam laetor, Petre, probasse fidem.
Tu modo commissam spartam exornare memento,
Ossicii nec pars claudicet ulla tui,
| |
| |
Quemque aliis verbis monstrabis ad aethera callem,
Exemplo hunc satagas ipse praeire tuo,
Materiemque tuis dignam virtutibus urge,
Bellaque Christiadum pro grege fortis adi.
Grande quidem aggrederis, Baaki, juvenilibus annis,
Alcidis quod vix sustineatur, onus;
Quique sacri at princeps celebratur et Ordinis auctor,
In segetem qui te trusit, amice, suam,
Ipse Sionéa, te signifer Agnus, ab acre,
Auxiliis Christus fulciet usque suis,
Ut per te reditus Satanae minuantur avari,
Et spolium infami de Babylone feras.
Sic erit: augurium felix, Haebronia rupes,
Et Libani prono vertice nutat apex.
At tu sorte tua, Wielana ecclesia, guade,
Abstersisque leva fletibus, Ecka, caput,
Quae viduata diu, qualem tua vota ferebant,
Quae Mystam, qualem spes tua finxit, habes.
|
|
Auteursrechtvrij