Sintels

[p. 19]

Indicht

Er is geen wederkeer uit dit gedicht,
omdat een lichaam op de bodem ligt,
waaruit geen droom zich meer opricht.

Woord, tegen zichzelf gericht,
achter gesloten aangezicht.

Inteelt van zinnen en de vrucht
in zijn beginsel omgebracht.

O strophen zonder nageslacht.