Sintels

[p. 15]

Tusschen de duisternissen

Laat ik u langzaam, ongeweld-
dadig ontdoen van duisternis,
nu uw verleden verloren is,
waaruit geen naam meer welt.

En zij voor uw vege mond gesteld,
pril van de dood, dit naakte lied
en zing, want anders is u niet
gegeven - en wordt niet ontsteld
voor de komende tweede duisternis.