Morendo

[p. 13]

Illusie

Dit zijn de herfsten met de lange grassen
en de onnoembare herinneringen,
daar wuivende bovenuit gewassen
in de voetstappen die vergingen.

En deze herboren sidderingen
komen in eeuwenoud verrassen,
zich weer in bloed en adem passen,
alsof wij heden samengingen.