Eurydice

[p. 23]

Todesraum

Ik ben allang Napoleon geweest
en Alexander is een schim in mij
bij deze veldtocht naar de overzij
om doodruimte voor den geest.

De bataljonen van het vleesch
rukken op naar de barrière,
bevolkt met bittere chimaeren,
die leefden en stierven tevergeefs.

En slaan een bres. Gevleugelte begeeft
zich windgewijze verder op den tast
der liefde, en is niet verrast
als het naar alle zijden ingang heeft.