Cryptogamen

[p. 263]

Transparant

De nacht wordt transparant als een septembermiddag
Een vrouwenlichaam maakt zich los, verblindend.
Ik voel dat mijn verlatenheid vermindert.
Zij neemt mij bij de hand. Ik roep: ik ben verwilderd,
raak me niet aan. Maar zij omhelst mij weenend.
Wij breken water door, dat siddert, siddert.
Dit is haar rijk, dat zich onzer herinnert.