Cryptogamen

[p. 258]

Nachtmerrie

De deur had geen geluid gegeven;
anders dan gewoonlijk.
Langs de trapleuning, in het donker,
stootte ik op iets liefelijks,
van God gevonden.
Dat zich terstond verstrakte
tot kwaad: een koude, ronde
gespannen dikte, paddeachtig.
Wie was ooit zoo onmachtig
te roepen? Zacht gegrinnik
en spreken in gelei
bij walgelijk verstandhouden met mij.