Cryptogamen

[p. 208]

Exil

Dood in, dood uit verspil ik u
aan doel en duur
en telkens zijt gij weer
even verhevigd nu.

Het donker dat zich samenstoot
tot uw gestalte, neemt de wijk
zoodra ik u mijn handen reik,
alsof gij nimmermeer besloot
te overnachten in het rijk
waarin gij mij tot u ontbood.