Cryptogamen

[p. 206]

Wacht

Ik toef in schemer aan de randen van uw oord,
totdat de dood mij naar u toe zal brengen.
Hij wil probeeren om het nog te lengen
in tijd en ruimte, opdat geen tekort
achter zal blijven, dat ik niet kan dekken,
door het al zingend op u te betrekken.
Maar eenmaal valt de levensdeur in 't slot.

Zullen je eerste kussen

niet wezen of er tusschen

donker en licht alleen verliep

de stonde, dat je lippen

aflieten om te roepen

mij bij mijn naam, als een die sliep?