Cryptogamen

[p. 182]

Om een donker lichaam

Lichamen komen roze open
in late, vooze pracht,
uit den vallenden nacht.
Aan parelgrijze straten,
gehuld in broze, paarse schemers,
staan huizen met lichamen open;
om weemoedig langs te loopen,
want ik ben niet van dezen,
die naakt en zichtbaar achter glas,
tusschen de koele rozen,
als in een droom verloren,
met eeuwigheden spelen,
zoo ernstig en volkomen,
dat zij het met den dood bekoopen
als de hemel zwart zal worden voor hun oogen.

[p. 183]

 

Ik ben van mijzelf het laatste hopen

 

dat in haar lichaam nog de nacht

 

van mijn woord niet is verbroken;

 

dat ik eenmaal aan haar stralen mag

 

met al het donker open

 

waarin haar bloed ontstoken lag;

 

waarover onze oogen sloten

 

voor jaar en dag.