Cryptogamen

[p. 174]

Gevecht

Door de kieren van de morgendeuren
steken speren
ijskoud licht.
Het bloed verschiet van kleuren.
Lichaam wordt visch.
Ik kan niet terug.
Ik moet door dit kristal heenscheuren
de witte bliksem van mijn vlucht
naar avondlanden, onder groene lucht,
waar het weer zal gebeuren,
dat uw gestalte zichtbaar is,
aarzelend op de grens
van stof en geest.
Ik ben een avondmensch.