Cryptogamen

[p. 137]

Vrucht

De morgens stonden hecht
in elpenbeenen licht.
De nacht was een gedicht,
op tafel neergelegd.

Waarin het was verricht
wat donker ongezegd
binnen U had gesticht.
Het bloed bonsde echt.

Uit duisternis terecht
glansde je aangezicht.
Het is dezelfde vrucht,
heb je er van gezegd.