Cryptogamen

[p. 115]

Dead end

[p. 116]

VOOR ED. HOORNIK

[p. 117]

Ode

Voorwerpen, in mijn lied
vereeuwig ik u, niemand weet
het einde van dit wreed gebied
en wat er nog met u geschiedt,
hoor, hoe ik u heet:

Penduulslag, zoete snik,
bloedleeuwerik;
van 't gonzend bloeiveld jij-ik
loodrecht oogenblik.

Muren, als moeder zoo volkomen
geboortelijk benomen
rondom die in u wonen.

Keuken, zooals zij is
wanneer zij er niet is:
aanrecht, kraan, servies;
het boordevolle niets;
o dit subliem verlies,
zoolang zij er niet is.

[p. 118]

 

Vloerkleed bereikt als sterven:

 

elkander overerven

 

tot in de nauwste nerven.

 

 

 

Tafel, waaroverheen

 

gelaat, ga nooit meer heen.

 

 

 

Deur dierbaar toe;

 

dierbaar open, dierbaar toe.

 

 

 

Er waren herten in het bruin behang,

 

voor achtervolging van gedrochten bang

 

tot in hun pooten;

 

ik heb het je gewezen en je groote

 

oogen onthielden zoet en lang

 

de schemer waarin zij verschoten.

 

 

 

Voorkamer, wij zijn hier;

 

voor deze zondag zijn wij hier;

 

huiskamer, er is niemand thuis,

 

wij komen enkel nog gewoon

 

eten in u, want het is schoon

 

moeder en zoon te zijn in u.

[p. 119]

 

Nachtkamer, gij zijt ons;

 

zijde, bloed, dons;

 

een mond van liefde frons.

 

 

 

Spiegel, om uwentwil

 

verdubbelt dit heelal;

 

wij hebben in u lief,

 

spiegel dat alstublief.

 

 

 

Zijkamer, waar is zij?

 

Zij is hier neergelegen,

 

zijnde van uwentwege

 

verzonken in geschrei.

 

 

 

Portaal, doe in u toe

 

al dit voor nimmer moe

 

bijeenzijn in zichzelve;

 

ik kom weer uit u delven

 

een volgend rendez-vous.