Cryptogamen

[p. 52]

Vaarwel

Vaarwel, wereld, dit is de woestijn.
Er zal een zachte ronding zijn van zand,
o zinnen, nimmer uitgebrand,
maar dorst en dorens geven goede pijn.

Ik zie het wuiven van een kleine hand,
die voor mijn oogen was als een gordijn.
Achter verborgenheden, als een sein,
zie ik het wenken van dezelfde hand.

En dit zal voor het lied voldoende zijn,
de eeuwigheden uit het eene land
over te zingen in het andere land,
waarheen ik nu onaangerand verdwijn.